Iets tussen “het eerste gewin” en “een slechte generale”

De rally van de grensstreek staat standaard in ons wensenlijstje van te rijden rally’s. En dit jaar waren we (Barend Aarts en Jacqueline Aarts) ook weer eens in staat om, in goede doen, aan de start te verschijnen. Dit keer niet geplaagd door een technische probleem (2 jaar geleden), waardoor we de hele eerste dag misten of een DNRT-racekalender; de openingsrace van het seizoen, waar Barend in zijn Squadra Bianca (race Giulia) aan deelneemt.
De ambitieballon is dit rally-seizoen aardig gevuld bij ons. De laatste rally’s rijden we aardig mee in de top van de tourklasse en ook voor onze 5e Tulpenrallye hebben we de lat hoog gelegd. En dan is de 2 dagen durende Rally van de Grensstreek een mooi evenement om onze krachten te meten.

De ontvangst in het Amrath hotel Sittard-Born is door Miriam en Eric weer heel hartelijk. En met een opdracht, startnummer 61, “jullie gaan toch nog wel stijgen in nummer dit weekend?” Ook een mooi gevulde parkeerplaats en een volle zaal bij de briefing. De sfeer zit er meteen goed in.

De voorjaarszon is ruimschoots aanwezig op het moment we van start gaan. Eric heeft het ons al uitgelegd, de eerste dag vertrekken we in zuidelijke richting, om onder de rook van Luik met zicht op een kerncentrale te lunchen in een kasteel. Dan slingeren we door het Belgische land weer terug naar Born. Op zondag gaan we juist op weg in noordelijke richting om het landschap in noord Limburg te verkennen. Met natuurlijk de afsluiting in Sittard-Born.

Het goed verzorgde routeboek was gevuld met kaarten in schaal 1:50.000 in Nederland en de befaamde Belgische kaarten 1:100.000!
De trajecten pijlen kortste route worden ook in de toerklasse aangevuld met regularities. Precies dat wat we nodig hebben in een goede Tulpenrallye voorbereiding.
Na een strakke start door het zuid Limburgse land, waar we de weg zo nu en dan moesten delen met “Amstel-Gold liefhebbers”, was het wel even een overstap naar de “Belgische kaarten”. Het was heerlijk om weer eens in een glooiend landschap te rijden en dat er meteen geoefend kon worden met Franstalige plaatsnamen! En wat hadden we een profijt van de tip van Eric, let in België goed op de kruisjes en kapelletjes, maar wat stonden er veel! “Ja Barend, ik geloof zeker dat we een kruis gepasseerd zijn!”

Op naar het lunchadres, waar we toch 2 minuten tijdstraf opgelopen hebben… Door de snelle verwerking van de kaarten, kregen we tijdens de lunch onze resultaten al te zien. 3 borden gemist, niet zo tevreden, plus de twee minuten tijdstraf, was dat echt nodig? Maar ach, er is nog ruimte om de groeien, we hebben nog 1 ½ dag voor de boeg!
En de niet uitgereikte jodiumtabletten hebben we gelukkig niet nodig gehad!

Er valt wat te herstellen in het middaggedeelte! 

15 minuten na de start van deel 2 van de dag was daar de regelmatigheidsproef. Dit keer hadden we weer een wat andere rolverdeling, Barend rijdt en houdt de tripmaster in de gaten en Jacqueline leest kaart, en houdt de stopwatch bij. En wat gingen we soepel! Een heel klein stukje fout, en wat zaten we weer snel in het ritme, kaarttechnische grapjes opgespoord, een stempel opgehaald. “Zijn we nou nog niet klaar?” Zandpad, dikke plassen, tja daar ging ons ritme. Zodra we linksaf zouden slaan, was er een lang recht weggedeelte, dat was makkelijk de schade herstellen. Nog maar koud de bocht om: daar stond de TC al! Pats! Kledder!

Terug op aarde en we gaan gewoon door. Ook kwamen we tot de ontdekking dat we met het stukje terug rijden, om weer op de route te komen, we de tripmaster niet terug hadden laten tellen. Dat onszelf herpakken gaat ook steeds beter, en met het mes tussen de tanden, op naar het eind van de middag. Wat goed dat we morgen weer rijden, want dit rallyrijden vergt toch wel wat van de conditie en die moet dus worden opgebouwd! Tussenstand na dag 1, top 10 positie. Tevreden naar het goed gevulde en smakelijke buffet en dan vlug naar onze B&B, want de opkomst was zo goed, dat het Amrath hotel geen kamers meer had! (geen probleem voor ons en super voor de rally!)

Na een lekker ontbijt en een fotoshoot bij onze B&B waren we weer fris en fruitig om naar de startlocatie te rijden. De zondag, richting noord Limburg, en natuurlijk onze plaats proberen te handhaven! Het eerste deel van rit bestond uit een ingetekende lijn, dat vinden wij over het algemeen wel goed te doen! En inderdaad, lekker soepel en binnen de tijd sluiten we dit deel van de ochtend af; dik tevreden! In de bol-pijl situatie bedacht de km-teller en dus ook de tripmaster om er maar even mee te stoppen. Zweet, uitdaging? Nou, nee, eigenlijk niet. Goed overleg over hoe verder te gaan. Heel precies de kaart lezen en met de hectometerpaaltjes de bol-pijl afmaken. Volgende traject kregen we een punten vrije route voor onze kiezen. En hier zijn we over het algemeen iets minder goed in. En zonder tripmaster, opperste concentratie. En ja hoor, bij punt 1 geen bordje te vinden, na slechts een keer teruggereden te zijn waren we ervan overtuigd dat er dan waarschijnlijk ook geen bordje geplaatst zou zijn. Bij de volgende punten werden we gelukkig wel beloond met bordjes. Toen de km-teller en tripmaster het plotsteling weer deden, was ik wel opgelucht en Barend iets minder. Bij een losse kabel, is het voor hem wat meer eenvoudig om het probleem op te lossen, bij een soms-wel-soms-niet situatie wordt het toch een soort zoektocht welke afgerond moet zijn voor de Tulpenrallye!

Netjes binnen de tijd mogen we gaan genieten van een kopje koffie met een heerlijk stuk Limburgse vlaai. (goede tradities in stand houden alsjeblieft!) En dan de verrassing: We hebben foutloos gereden! Wat een heerlijk gevoel! In het middag programma nog een stuk pijlen en punten kortste route, regelmatigheidsproef en grensbenadering. Dat kan nog steeds alle kanten op. En natuurlijk de onzekere factor, de tellers in de auto. Aan het eind van zo’n 2-daags evenement speelt ook het uithoudingsvermogen nog wat parten, maar de wil om de rally tot een goed einde te brengen was het sterkst! Bij aankomst in het Amrath hotel zaten de meeste equipes al aan de lunch, voordat de rallykroket werd genuttigd toch maar even op de uitwerking van de zondag kijken; en dat zag er serieus goed uit! Weer geen controles gemist, alleen op het eind van de rally toch 7 minuten te laat binnen!?

Een licht kriebeltje in de buik en dat kwam niet van de (ook heel leuke) muzikanten; dit kan wellicht een top 3 worden. Barend heeft de tafel verlaten voor de voorlopige uitslag: met één vinger (wijsvinger) omhoog kwam hij de eetzaal weer binnen! En wat later mochten we, heel trots, de bekers en de plantaardige prijs ter CO2 compensatie in ontvangst komen nemen.

Eric en Miriam, rekenkamer, marshalls, bordenplaatsers en – ophalers en andere equipes bedankt voor het toffe weekend.

En wat zal het zijn; het eerste gewin is kattengespin, een goede generale is een slechte……Over een maandje zullen we het weten, wanneer onze 5e Tulpenrallye afgesloten is. Tot dan kijken we gewoon terug op een heel geslaagde Rally van de Grensstreek 2016.

Jacqueline Aarts

Equipe 61: Barend Aarts - Jacqueline Aarts

De Coppa d’Europa, ik had er nog nooit van gehoord totdat ik de site ineens ergens tegenkwam. Na wat contact met de organisatie besloten mee te gaan doen samen met mijn compagnon Menno die er ook wel zin in had.

Sportklasse moest het worden want bij de Coppa is de Tourklasse voornamlijke bol-pijl en dat leek ons wel iets te simpel. Zelf heb ik een aantal rally’s gereden waaronder Classic 500, Tour de Gazet, SLS en nog wat kleinere rally’s. Menno had geen ervaring als navigator maar na een gedegen voorbereiden zoals het gele bijbeltje, oude route- en uitlegboeken toch met een goed gevoel klaar voor het begin.

Woensdagavond reden we vanuit Twente naar Vaals, spannend want onze auto was net gebouwd en nog niet echt beproefd. Gelukkig ging de reis goed en kwamen we rond etenstijd aan bij Bilderberg Hotel Kasteel Vaals, te Vaals.

Er waren al flink wat equipes op de plek en het rallygevoel was er meteen. Mensen liepen langs de auto’s, maakten praatjes en waren druk met voorbereiding voor de komende dagen.
Na eerst een biertje te hebben gedronken in de bar zijn we naar de briefing en uitlegsessie gegaan. In, laten we voorzichtig zeggen, niet al te best Engels werd e.e.a. uitgelegd en konden vragen gesteld worden.

De eerste dag, starttijd 08.37 en daar gaan we. We beginnen met een klein stukje bol-pijl en dan vervolgen we direct met pijlen kortste en punten een na kortste route. We hebben het gevoel goed op weg te zijn tot we het ineens kwijt zijn. We kunnen het niet meer vinden en weten dan al dat dag 1 al niet meer wat gaat worden. De regularity doen we prima voor een eerste keer als team en daarover zijn we dus tevreden.

We komen over prachtige wegen en door prachtige dorpjes. Richting het oosten rijden we richting Kassel waar we ook in de buurt gaan overnachten. De laatste momenten van de eerste dag rijden we door de prachtige vulkaaneifel, haarspelden, slingerweggetjes. Je waant je soms in de Alpen als ons Escortje lekker omhoog stampt!

We komen erachter dat tijdens de Coppa er pas de volgende dag, om 06.00 ’s ochtends, een ranglijst wordt opgehangen. Je gaat dus nog met een ietwat onzeker gevoel je bed in.
Kijkend naar de stussenstand hadden we die liever niet gezien. De eerste dag was niet echt goed gegaan kunnen we wel zeggen. We staan 41e van de 48. We hadden iets meer verwacht. Maar als beginnende equipe staan we in ieder geval niet onderaan, een schrale troost.

Dag 2 vertrekken we om 07.07, vroeg erbij dus. We gaan lekker en knallen opnieuw een flink stuk door de Eifel. Het doel van vandaag is het Novina hotel in Herzogenaurach. Een plaatsje dat me eerst niets zei maar later viel het kwartje. Hier zit het hoofdkwartier van Adidas en Puma. Een dorp verdeeld dus door een eigenlijk prachtige familievete tussen de gebroeders Dassler. Oprichters van resp. Adidas en Puma. Voor wie het verhaal niet kent, hier een link: http://www.sneakersenzo.nl/blog/adidas-en-puma-van-broers-tot-rivalen/.

De systemen die we vandaag voorgeschoteld krijgen zijn grensbenadering, pijlen met barricades. Daarnaast krijgen we een regularity van wel dik 20 kilometer. Meermalen heb ik de uitzetters vervloekt, man wat duurde dat lang.

In de middag was er nog een test op het circuit “Schleizer Dreieck”, een zogenaamd natuurcircuit. Meer info op https://de.wikipedia.org/wiki/Schleizer_Dreieck.
Opdracht was om een parcours te volgen langs pylonnen, een rotonde en vervolgen weer pylonnen af te ronden met een bogey time van 1.40. We werden afgeteld en los geht’s! Volle bak erin, navigator druk wijzend en ik druk met zo hard mogelijk te gaan. Al driftend, handremmend en vooral genietend jagen we de RS2000 langs het parcours en na de a cheval stop staat de tijd op 1.43, de derde plek en daar zijn we ontzettend tevreden over. Er stond veel publiek langs de kant en dat was ook wel eens leuk om mee te maken.

In het hotel aangekomen wat eten en dan op tijd naar bed voor de laatste etappe richting Praag.

De ranglijst gaf aan dat we inmiddels tien plekken geklommen waren in het klassement. De tweede dag was dus goed gegaan al hadden we al wel in de gaten dat het klassement niet meer interessant zou worden. Voor ons in ieder geval niet.

De laatste etappe ging dwars door Duitsland en Tsjechië naar Praag. Ook wederom prachtige weggetjes door soms compleet verlaten gebieden, stille en uitgestorven dorpjes.
Deze dag ging voor ons niet helemaal lekker. We raken een paar keer verdwaald en missen een regularity volledig. We waren veel te laat en besloten om er vol doorheen te knallen om toch nog maar evt. letters te pakken om de straf enigszins te beperken.

Dan doemt Praag in de verte op. Bij de TC IN nemen we even wat rust en rijden dan middels bol-pijl het laatst stuk naar het hotel. Het was vermoeiend maar wel drie prachtige dagen gehad.

In het hotel voel je de ontlading bij iedereen en er wordt druk gepraat en gedronken. Allemaal prima geregeld door de organisatie.
Rond de klok van 22.30, tijdens het diner, begint de prijsuitreiking. Men heeft wel heel veel prijzen vinden we. Zelfs de nummer 16 van het klassement krijgt nog een beker. Dat ging wel heel ver vonden we maar goed voor de bekerwinnaars is dat natuurlijk een mooi souvenir.

Als we terugkijken dan was het een goed georganiseerd evenement en daarvoor complimenten aan de organisatie. We kunnen het rijden van de Coppa iedereen die van meerdaagse rally’s houdt aanraden.

Coen Heck & Menno Rademaker

Omdat wij (Ad Van Dolder en ik mijzelf) graag iets nieuws wilden proberen hebben wij beslist om de Classic Spring Roads te gaan rijden.

Een echte Belgische rally waar bijna alles in bol-pijl word gereden met niet minder dan 26 regularity tests, met soms een tiental tijdsopnames per test en nog veel andere testjes waar de hersens van de co-piloot zwaar op proef worden gesteld.
Dus heel ver verwijderd van de nederlandse rally's met kaartlees opdrachten en letterkes gaan zoeken aan de hand van meestal gemanipuleerde kaarten. Hier worden geen letterkes gezocht en het geheel gebeurt aan de hand van pittige bol-pijl situaties met de nodige instinkers en zo nu en dan wel een stukje duidelijk kaartfragment

Op 1 april !!!! is het dan zover : afspraak te Verviers in hotel "Verviers" (Van de Valk) voor de verplichte administratieve contrôle, keuring van de auto, ijking van de tripmeter en briefing.
Tijdens de keuring wordt de auto voorzien van een Tripy GPS die absoluut alles gaat registreren : het volgen van de juiste route, alle tijdopnames en ook alle snelheids overtredingen ...

De rally word verreden in drie klassen : Expert, Classic en Touring. Veel belgische toprijders zijn aanwezig, met een opvallende aanwezigheid van expert rijders die het deze keer in de classic klasse gaan zoeken ... Wij zitten ook bij de classic's ... het zal dus niet gemakkelijk zijn !

Zaterdag morgen 7u50 : kunnen wij ons roadboek in ontvangst nemen. Alle RT's worden gereden op basis van tijdstabellen met wisselende gemiddelden van 40 en 50 km/u. Heel veel werk dus voor de co-piloot die alle veranderingen in het rij-rythme nauwkeurig in de gaten moest houden.
Omdat dit nog niet moeilijk genoeg is komen er nog snelheids controles bij (35 – 36 – 50 km/uur) : Overal tijdens de rally worden alle snelheidsovertredingen "beloond" met strafpunten. Contrôle plaatsen worden wel aangeduid in het roadboek : te traag geen probleem, te snel : strafpunten.
Het controleblad zorgt ook voor de nodige kopbrekerij : Zwarte TC's waar ongestraft tot 15 minuten per sectie te laat mag worden ingeklokt maar nooit te vroeg, sommige staan dan wel met een maximum tijd en geen minimum tijd en rode TC's waar de bestraffingen beginnen vanaf de eerste minuut of vanaf de eerste seconde te laat, en natuurlijk wordt te vroeg inklokken altijd bestraft.

Komt er nog bij de vraag van hoe moet het juist met het inklokken bij de tijdcontroles. Alles gebeurt via de Tripy ... maar hoe moet het juist ? Iedereen heeft zijn eigen gedachte, maar hoe doen we het het beste ?
Na een korte verbindingsrit zitten we aan de start van de eerste RT. Antwoord op de vraag "hoe inklokken ?" zullen we niet meteen weten : De twee deelnemers voor ons, doen het elk op een andere manier en niet zoals verteld werd tijdens de briefing ... verleden jaar waren die hier ook al aanwezig ... hoe moet het dus ?
Wij volgen dus de briefing ... en hoera dit was juist !
Hier rijdt iedereen met een "cadenceur" ... een “foefeldoosje” dus ! Met tabellen is dit natuurlijk niet zo bruikbaar maar de meeste toprijders gebruiken Blunik of Rally-pack foefeldoosjes en met deze kunnen ook de tabellen ingevoerd worden en wordt het "juist rijden" aangeduid door middel van led signalen en precies in het zicht van de rijder. Na het invoeren van de gegevens kan de co-piloot zich dus alleen concentreren op het roadboek en de piloot volgt het rythme via de leds van de foefeldoos.
Wij hebben echter een gewone cadenceur en hier is die dus echt niet te gebruiken ... Ad had dus vijf ogen nodig : één voor de roadboek, één voor de tripmeter, één voor de chrono, één voor de tabellen en één om af en toe toch eens naar de baan te kijken .... Hij moet mij de juiste route geven en ook nog het juiste rythme .... heel moeilijk dus !!!! en 4 handen zou ook nog makkelijk zijn.
Het lukt ons wel maar wel met een "yo-yo effect" wat hier te groot is : Aan het einde van een RT zitten we meestal goed maar onderweg worden we serieus afgestraft vanwege de talrijke tijdsopnamen. De top-rijders zitten overal rond -1, +1 sec en wij doen het met -10, +10 sec en de tijdsopname gebeurt natuurlijk nooit als wij op nul sec rijden !

Tijdens de middagstop hangt de uitslag al uit. Met Tripy gaat dit heel snel (er worden hier ook geen letterkes gezocht). Wij zitten ergens in de tweede helft van het klassement. Conclusie : Ad heeft geen vijf ogen, maar twee en die doen het nog steeds goed ... maar we moeten wel onze techniek een beetje bijschaven. ... werk voor de namiddag en voor morgen (zondag).

De stukken met de "rode" TC's worden gereden aan 50km/u. Kaartlezen of bolpijl, hier heeft de co-piloot genoeg aan zijn twee ogen en die van Ad zijn heel goed ... piloot moet maar snel genoeg zijn ... en dit lukt wel. De
TC's op de seconde (CHS) geven een beetje meer rekenwerk voor de co-piloot maar het grootste probleem is het passeren op het juiste tijdstip op de juiste plaats ... lukt niet altijd, maar toch niet met meer dan één of twee seconden verschil.

Na twaalf uur rijden via de Luxemburgse grens, Bastogne, Redu, Manhay, Erezée, Ferrières komen wij terug in Verviers voor een goed verdiende maaltijd.
Een beetje nakaarten, niet te veel naar de uitslag kijken, pintje pakken en vlug in bed ... Morgen wordt het nog zwaarder !

Zondagmorgen. Vroeg opstaan, ontbijt, auto na checken en terug op de baan naar de Oost kantons.

Onder het motto "oefening baart kunst" gaan wij ons "yo-yo effect" proberen te verbeteren.

Navigatie is hier heel moeilijk : veel wegen, geen zicht tussen de hagen en een wegverandering om de 100- 200m ... een echt speelplein voor rallyrijders ! Natuurlijk is het bol-pijl hier ongemeterd dus nog moeilijker !

Na een pittige bijna vijf uur durende route komen wij terug in Verviers voor de laatste TC.
Aperitieven, lekker eten, nakaarten ... toch de einduitslag gaan kijken .... en ja, het juiste rythme begint er in te komen ! Maar we zullen toch nog een beetje veel moeten oefenen om bij de toppers te rijden ...

Rustig terug naar huis, terug naar het gewone leven en alles klaar maken voor de volgende rally binnen twee weken : Boucles d'el Pannetrie ... dicht bij huis, niet zo moeilijk, niet zo lang, hebben wij verleden jaar ook al eens gereden .... en gebonden aan veel herinneringen : de allereerste editie had ik ook al gereden, wel heel lang geleden ... dat was in 1975 !


Gilbert Verstraeten

Equipe # 41`Gilbert Verstraeten - Ad van Dolder

Foto's: Pauline Robert

Klik hier voor de uitslag van de Classic Spring Roads.

De Algemeen winnaar werd Dominique Holvoet - Bjorn Vanoverschelde

Website: www.classicspringroads.be

Bij aankomst bij Garage Knobbout is het al gezellig druk. Een lekkere beker koffie wordt uiterst vriendelijk uitgereikt. Borden op de auto en klaar voor de start.

Even rustig inkomen en wakker worden is er niet bij. Blokkerende pijlen is het systeem en direct 4 pijlen dicht bij elkaar op een industrieterrein. Na wat heen en weer rijden komen er toch wel heel veel deelnemers uit tegenover gestelde richting. Wat doen we fout…..? Nou, je moet eerst de route uitzetten en daarna de pijlen ontwijken. Dat levert hele andere rijrichtingen op… OK, we zijn wakker.

Kort na het industrieterrein een versprongen kruising net onder de tekst. Ja het is wel te zien, dus omrijden. Later wordt deze constructie helaas geneutraliseerd.

Door op de volgende kaart. Opletten dat je niet een stuk tegengesteld rijdt van de vorige kaart van hetzelfde traject. Goede truc, maar we hebben hem door. Het blijft pittig tot de koffiestop bij Restaurant De Betuwe. Eerst nog even een proefje op het parkeerterrein, maar dit heeft niet al te veel om het lijf. 
Daarna aan de koffie en verder met de route uitzetten. Het systeem is gemodificeerde pijlen waarbij er geen paars of wit gereden mag worden en ook zo min mogelijk rood. Daarbij mogen delen van pijlen tegengesteld in de route opgenomen worden en dat is een beetje onnatuurlijk. We weten een hele stapel trucen uit de kaart te halen en krijgen het gevoel dat het wel lekker gaat. We komen terug bij De Betuwe voor de lunch.

Na de lunch is het de hele middag grensbenadering over verschillende kaarten. Veel rijden en het lijkt allemaal wat eenvoudiger. Door het mooie weer zijn de fietsers, motorrijders en wandelaars een extra hindernis. Het is gewoon een beetje druk in de Betuwe op deze mooie dag. Het gebied blijft prachtig en zo ook de route. Een omrij constructie, die we moeten uitzetten over twee kaartfragmenten zorgt nog voor wat hoofdbrekens, maar dat het minder moeilijk is vanmiddag blijkt bij de uitslag. Veel equipes met 0 fout.

In de einduitslag winnen Jaqueline Zuiderwijk en Jurgen Donders verdiend de sportklasse. Door 1 misser in de middagetappe zakken wij naar plaats 6.

De tourklasse wordt gewonnen door Ron Hageraats en John van Kralingen.

Alle winnaars van harte gefeliciteerd en de voltallige organisatie van harte bedankt voor deze leuke rallydag!

Niels Besse 

Equipe nummer 11: Henny Sweering - Niels Besse