The Winter Trial 2017 | Dag 3

 

Sterke arm

Vanochtend vroeg op. Bij het bestuderen van de uitslag bleek dat we 4e stonden in het algemeen klassement. Daar waren we natuurlijk heel blij mee (dat bleek uiteindelijk 6e na wat correcties vanavond).

Snel ontbijten en daarna zorgen dat wij en de eend klaar waren voor weer een lange dag in de sneeuw. Ondanks het feit dat de accu heerlijk naast de kachel had gestaan wilde de end ook vanochtend niet starten. Daar hadden trouwens meer auto’s last van. De temperatuurmeter gaf dan ook -17 aan. Aanslepen dan maar even.

Via een bol-pijl de stad uit waarna we al snel de eerste regularity voor onze kiezen kregen. Er kwamen allerlei sneeuwschuivers het bos uit. Dat zou wat goeds beloven.
Gas erop en door het bos naar boven. De ene na de andere hairpin en de eend snorde vrolijk naar boven.

Zonder al teveel problemen ook naar het circuit van Most waar een waar “ blij dat ik glij” spektakel losbarte. Op de baan houden was het doel. Dan maar wat langzamer maar vaststaan in de sneeuw is funest. Voor de verandering had ik het stuur overgenomen van Niko. Ik wilde ook graag een keer spelen.

De TC daarna werd door ons helaas een paar minuten te lat aangedaan. Dure minuten in deze rally. Op naar de lunch en de daarop volgende regularity. Een vrij lange (30 minuten) met een aantal timingpoints over boswegen in de middle of nowhere. Ook hier weer; rij zo hard als je durft om de tijdstraf (45 en 50 gemiddeld) te beperken. Navigatie technisch geen moeilijke secties.

En toen de laatste regularity. Niko wilde vlak voor de start nog even plassen. Een dure plas zo zal snel blijken. We lieten een deelnemer voor en die zagen we nog net wegrijden bij de start toen de politie het parcours opdraaide. Zouden ze mee willen spelen? Nou iets was minder waar. Een zeer strenge oom agent en een nog strengere tante agent stapten uit en legden de regularity stil. Vergunningen of niet. Zij wisten niet van de rally en dus werd het feestje ruw verstoord. 41 minuten hebben we er gestaan. Natuurlijk bleek uiteindelijk alles in orde want voor een rit als de Wintertrial zijn alle vergunningen natuurlijk dik in orde.

De regularity kan van start gaan. Maar ja, het was inmiddels wel donker in het bos dus dat werd een spannende rit. Al met al bleek vandaag een goede dag. Ook vandaag 2e in de clubklasse met de regularities. 15e algemeen (club en trail) op het circuit van Most en uiteindelijk weer 4e algemeen in de clubklasse overall.

Morgen een nieuwe en lange dag. 

Joost en Niko


pol1

pol2

 

 

file

lunch

{embed:youtube:_wlLAtvDSCU}

Meer belevenissen van Joost en Niko tijdens dag 3 

 

Klassement na leg 3

Klassement na leg 4 (alleen Trialklasse)

diner1

Diner maandagavond

 

 

 


The Winter Trial 2017 | Dag 2

 

Stijgende lijn

Na en voortreffelijk ontbijt in een ontbijtzaal die veel weg had van de sixtijnse kapel op naar de garage onder het hotel. De Eend was blij met de warme kelder en liet ons niet in de steek. Starten en lopen. Zoals het hoort.

Bij de start meteen chaos. Zoals het een “ echte rallyrijder” betaamt wilden alle deelnemers met hun voiture voor de deur van het hotel starten. Dat lukt dus niet met dik 60 rally auto’s. Een mooi schouwspel was het gevolg. Maar wat is dat toch? Kunnen de navigatoren van tegenwoordig niet meer een paar meter lopen?

Ondanks dat de auto in de garage had gestaan moesten we regelmatig krabben aan de binnenzijde van de auto. Een bankpas bood uitkomst.

Met een simpele bol-pijl Fulda uit. Daarna op naar de eerste regularity die ons eigenlijk geen problemen opleverde. De eend was in zijn element en wij ook. Via een verbindingsroute die door schitterende besneeuwde bossen ging op naar een navigatie sectie. Een redelijk simpel stukje kaartlezen leverde ons een 5 tal letters op.

test2

Ruim op tijd bij de lunch en dus voldoende tijd om even bij te komen om op te warmen (we hadden onderweg temperaturen van -17 en daarbij wordt de eend niet heel warm van binnen).

Na de lunch een tweede navigatie sectie omdat de regularity was gecanceld vanwege te veel sneeuw op de weg. Ook hier een aantal letters via een redelijk eenvoudig traject.

Net na de grens met Tsjechië de laatste regularity. Een mooi besneeuwd bos was het strijdtoneel. De gemiddelde snelheid was 45 kilometer per uur en de wegen glad, vol met sneeuw en redelijk heuvel op. Gas geven dus en kijken hoe hard je durft. Navigeren leek simpel mar toch presteerde een aantal equipes het om rechts en links het bos in te duiken met minuten straftijd tot gevolg.

regu



Glibberend en glijdend naar de finish waarbij we probeerden de tijdstraf zoveel mogelijk te beperken. De tabel lag allang op de achterbank en “ ga maar zo hard als veilig” was wat telde.

Dat bleek vanavond gelukt. 2e in de clubklasse op deze regularity (waarbij de verschillen opliepen tot 20 minuten) en ook 2e in het dag-klassement. Dat maakt dat we op het moment van schrijven nu zijn opgeklommen naar een 9e plek algemeen.

yc3

Morgen een volle dag in Tsjechië. Iedereen heeft het over meters sneeuw en onbegaanbare wegen. We zijn benieuwd.

En oh ja, de accu staat lekker warm bij de kachel. Dat geeft rare gezichten bij het hotelpersoneel van dit chique hotel als je met een accu door het de gangen loopt te slepen.

Joost Bolwidt & Niko Bloemendal

Meer belevenissen van Joost en Niko tijdens dag 2 

 

Joost en Niko zijn na dag 2, dank zij een correctie opgeklommen naar positie 4 in het Club Route klassement

Tussenklassement na dag 2

 

joost

hotel

Foto's: Niko Bloemendal

 

 


Verslag Happy New Year's Drive 2017


Met gebreken

Nog voordat we met de Omloop van het Oosten over ijzige wegen konden beginnen, brak de koppelingskabel van onze Amazon op de laatste afrit van de snelweg. Deze werd toen nog wel provisorisch gerepareerd, maar een goede klassering zat er dat weekend niet meer in. In de twee weken voorafgaande aan de Happy New Year Drive was er geen gelegenheid om de kabel vakkundig te laten aanbrengen en kozen we er voor om met onze 500 Abarth deel te nemen.

paulpech

 

Bij de HNYD mag je ook met een moderne auto meedoen, wat het voor nieuwkomers zonder oldtimer ook interessant maakt. Voor de start moesten we helaas nog wel ontdekken dat onze ruitensproeier, die te laat met antivries was bijgevuld, het had begeven. Dit zou voor ons van grote invloed zijn gedurende de dag.

Eenvoudig

Wat ik bijzonder plezierig vind aan de HNYD is de eenvoud waarop alles lijkt te zijn georganiseerd. Het reglement is bijzonder kort en er zijn geen regelmatigheidstrajecten of tests nodig om een klassement te maken. Ondanks alle eenvoud is het echter niemand gelukt foutloos te blijven. ’s Morgens bij de koffie leek het of de nieuwkomers Jan en Paul Okkerse het reglement helemaal niet hadden gelezen, toen ze mij vroegen of we volgens het systeem bolletje-pijltje zouden rijden. Ik heb ze nog maar snel geprobeerd de systemen uit te leggen. Ze hadden uiteindelijk een hele leuke dag gehad en zijn zoals Jan of Paul ook zei ‘als eerste geëindigd als je de uitslag omdraait’.

Wandelende nieren

Tijdens de korte briefing gaf Joan aan dat we na een half uurtje bij een bemande controle zouden komen, die ons nog eens extra zou wijzen op de te naderen Q-zone. Dit was eigenlijk niet nodig, want als je nieren al niet waren gaan wandelen van alle drempels in de route, dan wel van de bulten en gaten in dit onverharde deel van het parcours. We kennen de ritjes van Joan verder inmiddels wel een beetje, maar door de bemoeienissen van Martin Roosenboom blijven we onzeker of we het allemaal wel goed doen. Op het vierde pijltje na de start zagen we twee punten waar je een controle zou kunnen missen wel en misten helaas een eenvoudige langsrijder.

Onrust om een bermlijntje

Op het laatste stukje pijlen kortste route dachten wij een geniale grap van Joan bij een kaartovergang te hebben ontdekt. Na het omslaan van het blad zag ik ineens een bermlijntje, dat er nog niet eerder stond. Er was echter geen mogelijkheid om een omrijdconstructie te maken, zonder iets anders onreglementairs te doen. Wij kozen er dan toch voor maar over die bermlijn te rijden, die vast een drukwerkfoutje zal zijn geweest. De stempel op weg naar een volgende pijl werd door anderen dan weer niet geplaatst, omdat zij dachten een wegafsluiting te zien. Gelukkig zagen wij die niet.

N datun

Een goede fout

Nadat we twee keer een bobbeltje in de weg in traject 2 hadden gereden, om er zeker van te zijn dat we daar niets lieten liggen, maakten we onze eerste goede fout. Een bijna even lange route reden wij net als velen anderen via een rotonde en noteerden de foute X. Ik twijfelde nog wel, omdat deze X in de buitenbocht van de rotonde stond en je feitelijk hier de rotonde voor de kortste route linksom zou moeten rijden. De opdracht was immers ‘over kaartwegen de kortste route’ nergens stond dat je rotondes dan niet linksom mag rijden. Maar al deze onzin werd door Joan van tafel geveegd, omdat de weg iets naar de rotonde toe boog en daardoor al niet de kortste zou zijn.

De K van K…

Op het traject punten kortste route, die eenmaal in de route mochten worden opgenomen, vonden we een controleletter achter een boom en zagen gelukkig wel de K op een hekje, die Peter en Brigit Römer drie keer zijn gepasseerd om hem te zien. Niet veel later zagen wij onze tweede gemiste langsrijder niet. Een lang ‘saai’ stuk weg over een dijk werd onderbroken door een ommetje onderlangs, dat wij net iets te laat opmerkten. Tijdens het tegengesteld omrijden kwamen we Eric Hesp en Truus Bakker ons tegemoet, die vlak achter ons reden. Na dit ommetje kwamen we Frans de Zoete weer tegen, die ons uit zijn spiegel was verloren en ook het ommetje had gemist. Op de niet te moeilijke weg naar de lunch moest nog wel een weggepoetst weggetje omzeild worden.

Mosterd na de maaltijd

Als je bij de voortreffelijke lunch al niet de mosterd bij de niet te versmaden Rallykroket zou hebben gemist, kreeg je deze wel na de maaltijd. Op het toch wat lastige traject pijlen kortste punten vrije route moet je er vooral op letten dat je op weg naar een punt niet een letter teveel noteert. Na de eerste M en O zou je een N op weg naar een punt nog kunnen noteren, maar moet je wel erg gaan twijfelen als je al een M, O, S, T, E en R hebt en je dan nog een T op weg naar een punt nadert. Toch leuk dat er dan nog wel een juiste D op het punt volgt.

Die fout die toch goed had kunnen zijn

Vlak voor de TC die we nog net op tijd hadden kunnen bereiken, zag ik dat ik een hele stomme fout had gemaakt. We waren eerst langs punt 21 gereden en toen langs punt 20. De U behorende bij punt 21 had ik al genoteerd en dacht dat de stempel bij punt 20 ontbrak. We kozen er voor met wat tijdverlies toch maar de juiste volgorde stempel X controle U en nogmaals stempel X op weg naar pijl 22 op de kaart te plaatsen. Achteraf bleek dat niet de beste keuze te zijn geweest. Volgens Joan stond de stempel X niet op punt 20 en was onze ‘fout’ toch eigenlijk goed. Jammer dan ook van die 3 minuten die dit extra kostte.

Ingetekende lijn mijn favoriet

Het laatste lange traject ingetekende lijn met barricades is toch wel mijn favoriet. Je hebt minder in te tekenen, maar moet wel de juiste omrijdconstructies maken. Je wordt helaas wel onzeker door de controles die je op de volgens jou juiste route mist en de foute controles op de onjuiste route die je ziet. De zon stond later deze middag al weer hinderlijk laag en ik besloot de voorruit maar eens schoon te maken met een hand sneeuw (de ruitensproeier deed het immers niet). Ik weet alleen niet meer of ik dit gedaan heb voor onze derde langsrijder die we die dag miste.

Net op tijd

Door alle onzekerheid en de extra kilometers die we in het lange laatste traject hadden gereden, om nog maar eens te controleren of we iets gemist hadden. Werden we gelukkig net voor de finish opgevangen met een keercontrole, die een lange omweg niet noodzakelijk maakte. Een kort sprintje naar de bemande controle in ‘Hotel Schimmel’ was nodig om de controlekaart tijdig in te leveren. Na ontvangst van de uitleg zagen we dat we drie controles langs onze route niet hebben gezien, snapten we de twee gemaakte fouten en vonden een twee- en drietal minuten tijdverlies prima. Helaas leverde dit voor ons niet meer op dan een negende plaats zoals ons startnummer aan het begin van de dag.

Het was toch weer prachtig

Na een periode van koude en grijze dagen was het op zaterdag 21 januari fantastisch mooi weer. We hadden wel wat last van de laagstaande zon, maar hier moet je niet over klagen. Joan en haar team hebben weer een prachtige rit uitgezet, waar ik wel wat meer toppers aan de start zou willen zien. De hooggeplaatsten in de klassementen hebben het echter prima gedaan. Zij hebben wel goed opgelet en (bijna) alle controles gezien. Enig minpuntje was een onvindbaar nieuw fustje bier nadat wij ons gebruikelijke afsluitende pilsje uit het bijna lege vat hadden genuttigd.

Paul Hooiveld

N1sport

Winnaars Sportklasse: Joost den Elzen - Ronald van Weelde

N1tour 

Winnaars Tourklasse: Ben Vermeer - Dianne Kauntul

 

 


The Winter Trial 2017 | Dag 1

 

De belevenissen in de Winter Trial van Joost Bolwidt en Niko Bloemendal

Leercurve

Als je al jaren aan evenementen meedoet (in de rol van navigator en rijder) dan denk je dat je het spelletje zo langzamerhand wel een beetje snapt. Met die “ongepaste arrogantie” stapte ik vanochtend in de Eend. Volledig misplaatst bleek al snel.

pech1

Niko en ik hadden afgesproken om mij onder de startboog door te laten rijden waarbij Niko mij naar de eerste test zou navigeren. Die zou ik rijden en daarna zou Niko het stuur overnemen zodat ik me kon gaan bezighouden met het kaartlezen en Niko aan het stuurwiel mocht gaan trekken.
Met een ferme ruk aan de startknop zou de Eend tot leven geroepen moeten worden. Een flink gehoest onder de kap maar aanslaan ho maar. Voor het eerst in dik 10 jaar gehoorzaamd de Eend niet. En nou net nu….

eend1

Aanduwen dan maar. Niko achter het stuur en ik bijna met mijn tanden tegen de achterruit. Deze ambtenaar is daar gewoon niet voor gemaakt. Aanslepen is de oplossing. Stress, de tijd loopt door en je wil de Wintertrial toch niet al meteen met straftijd bij de eerste TC beginnen. Een paar aardige deelnemers in een oerdegelijke Volvo trekken ons vlot en de Eend komt tot leven.

start

Niko was ondertussen als een ware verkeersregelaar ruimte aan het maken om ons door de drukte van wachtende deelnemers naar de startboog te krijgen. Gijs van Lennep dacht er het zijne van en onder zijn toeziend oog reden we op tijd weg bij TC 1. Op naar de eerste test bij Holland Casino.

Na een paar kilometer verbaasden wij ons over al die deelnemers die terug kwamen rijden… Totdat Niko de opdracht las ”over 310 meter links naar Chateau Gerlach” . U lacht, wij toen niet. In alle stress waren we begonnen met de bol-pijl van het trip-meter-check traject van de vorige dag. Alhoewel het vroor werd het steeds warmer in de auto.

Opnieuw beginnen en hup dan toch naar de test. Gewoonlijk zitten de opdrachten van zo’n testje in het routeboek (dacht ik). Maar ons was verteld dat Bart (organisator) er van hield mensen te verrassen. Dus de opdracht krijgen we vast bij de start van de test dachten we. Mooi niet. Aftellen en gaan. Gaan? Maar waarheen dan? Ik heb voor de show maar een rondje gereden.

Eend aan de kant. Stoom afblazen en opnieuw beginnen. Niko achter het stuur en ik er naast. Op naar de volgende TC. Op naar Duitsland en de sneeuw. Het navigeren ging lekker. Niet al te ingewikkelde secties die vlotjes verliepen. Alhoewel de Eend niet over veel vermogen beschikt werden alle TC’s door ons op tijd aangedaan en de regularities (3 in totaal) liepen als een trein.

De testjes, 3 in totaal vandaag, zijn gewoon niet geschikt voor de Eend. Er is geen bogey time. Alle tijd die je over en testje doet is meteen ook je straftijd. De snelste wint.

tc1

Na een dag van 480 kilometer zijn we nu in Fulda. Niet ontevreden. We zijn heel en veilig aan. En dat was toch uiteindelijk ons doel. We staan 18e in de club klasse en deze plek is vooral te wijten aan de testjes want alle TC’s binnen de tijd en de regularities van deze dag sloten wij af op een nette 7e plek.

De Eend staat lekker warm in de garage en wij gaan naar bed. Moe maar voldaan. Morgen verschijnen we weer aan de start ik; zeer bescheiden.

Oh ja, en wat was dat nou met die eerste test. Papieren bij de scruteneering wel gekregen maar opgeborgen zonder goed te bekijken. Nee, die fout maken we niet nog eens.

Meer belevenissen van Joost en Niko 

joost1