Vrijdag 22 maart 2024 verzamelden zich in Zwolle 80 equipes voor de start van de 18e IJssellandrally. Deze rally heeft in de loop der jaren al flinke bekendheid opgebouwd en heeft zich altijd onderscheiden door een unieke opzet en karakter. Sinds enkele jaren is dit profiel geëvolueerd tot wat de organisatie noemt ‘de Nederlandse Rally of the Tests’, maar daarover later meer. De rally staat open voor auto’s tot en met het bouwjaar 1991 die strijden in de Sport- en Clubklasse, maar biedt in de Open Klasse ook de mogelijkheid voor een beperkt aantal deelnemers om buiten mededinging voor de overall-overwinning deel te nemen met een modernere auto om eens te proeven aan het klassieke rallyrijden. De Sportklasse krijgt een scala aan uitdagingen, maar ook de Club- en Open klasse rijden alle proeven, waarbij de opzet iets makkelijker en de druk over de dag iets minder is. Vanwege de hoge intensiteit van de rally met naast traditionele kaartleessystemen een aantal specials, regularities en afgesloten proeven is het maximaal aantal deelnemers gesteld op 80 equipes. Ruim voor de rally moest daarom de inschrijving al worden gesloten. Fijn voor de gelukkigen, dus wilt u er volgend jaar bij zijn, schrijf op tijd in!

Vanaf 08.00 uur druppelden de eerste deelnemers binnen bij het startpunt (en tevens finish later op de dag) hotel Van der Valk in Zwolle. Na de gebruikelijke plichtplegingen, een welkomswoord en de laatste routeaanwijzingen werden de eerste deelnemers om 08.46 uur weggestuurd door onze vaste speaker Bert van den Dool.

Na een korte Bol-pijl verbindingsroute stond in Zwolle-zuid gelijk de eerste proef op het programma, een behendigheidsproef op snelheid op het terrein van de IJsselhallen. De uitdaging hierbij was de route om de pylonen zo snel mogelijk, maar ook op de juiste wijze af te leggen. De eerste gevoelens van triomf, maar ook teleurstelling waren er gelijk al. Voor emoties was geen tijd, dus door over de oude IJsselbrug richting Hattem waar gelijk de eerste special op het menu stond. Opdracht was de reglementair kortste route te rijden vanaf de start naar het einde van de special, ergens in het veld met een marge van +/- 75 meter, ga er maar aan staan. Via een traject met pijlen kortste route, waarvan een stuk blind, liep de route naar de koffiestop in Elburg. Na een kwartiertje rust volgde vlak na het vertrek een regularity waar stevig doorrijden en goed navigeren hand in hand gingen. Gemiddeld 47 kilometer per uur, met voor de sportklasse nog een wegverlegginkje erin, het leverde een flinke uitdaging op, een foutje zou gelijk grote gevolgen hebben. Via een traject pijlen kortste route en punten met variabele opdrachten ging het naar de lunch in Hulshorst, de ochtend was een stevige opwarmer geweest voor wat er nog komen zou!

De tussenstand voor de overall overwinning gaf aan dat het close zou worden. 3 equipes met 0 fouten op de voet gevolgd door enkele equipes met 1 en 2 fouten. Daarbij waren de uitslagen van de specials en regularities nog niet verwerkt, het was dus nog lang niet gedaan! Na een goede lunch vertrokken de deelnemers richting de polder naar de test ‘Coffee on Ice’ op het terrein van Flevo on Ice. Hoewel er geen ijs meer op de asfaltbaan lag was het inmiddels stevig gaan miezerregenen. Het parcours was dus lekker glad en ook hier was weer de uitdaging het juiste traject zo snel mogelijk af te leggen. De bestuurders konden dus echt los en het gaf veel vermaak! Na afloop was er nog een goede bak koffie van Campenaer waarna de deelnemers via een traject pijlen kortste route, met enkele leuke uitdagingen voor de navigator, doorreden naar het terrein van autocrossvereniging ‘De Flintstones’ voor een proef op hun deels verharde en deels onverharde ondergrond. Het parcours was prachtig geprepareerd en de equipes pakten ook deze uitdaging weer met beide handen aan. Snelheid, behendigheid, slippen en driften, het geluid van klassieke automotoren vermengd met rondvliegend zand en graspollen, deelnemers en publiek vonden het prachtig.

Van nagenieten was echter geen sprake, want via een traject pijlen kortste route, met natuurlijk wat aanvullende opdrachten, trok de karavaan verder naar Kampen waar de ‘Seapoint test’ op het programma stond. Op een oude stortplaats ligt een mooi slingerend asfaltparcours met een aantal korte rechte stukken, vloeiende bochten en natuurlijk flinke hoogteverschillen. Ook hier zouden snelheid, behendigheid en precies navigeren weer het klassement maken.

Na deze test was het tijd om op weg te gaan naar de koffiestop via een traject pijlen kortste route, voor de Sportklasse daarbij de extra opgave om dit af te leggen als regularitytraject met diverse gemiddelde snelheden. Na de koffiestop ging het via het systeem ‘Langste route in het vak’ en ‘Punten met variabele opdrachten’ richting Zwolle. Een korte verbindingsroute bracht de deelnemers naar de andere kant van Zwolle waar een echte behendigheidstest, natuurlijk op snelheid, wachtte op de outdoorkartbaan in Wythmen. Krappe bochtjes, wederom korte rechte stukken, de marges waren in alle opzichten klein en smal.

Hoewel de middag al flink gevorderd was waren de uitdagingen die voor de boeg lagen nog flink. Als je een klassement wilt rijden bij de IJssellandrally moet je doorzetten! Via het systeem ‘Grensbenadering’ gingen we door naar de test ‘Mud en Dust’ bij de zandwinning Hoogebroek, gemeente Raalte. Het was inmiddels goed nat en het begon een beetje te schemeren, maar vrijwel het gehele veld, uitgezonderd enkele uitvallers met pech, meldde zich bij de startboog van de proef, wat een doorzetters! Over een deels verhard, deels onverhard (maar wel vlak) zandparcours moest de test volgens de aangegeven route opnieuw zo snel mogelijk worden afgelegd. Tot slot werd het traject tot aan de finish afgelegd via het systeem ‘Pijlen en punten kortste route’.
De eerste equipes meldden zich rond 17.00 uur bij de finish waar zij verwelkomd werden door Bert van den Dool. Na ruim 250 wedstrijdkilometers, voor de Clubklasse iets minder, was de voldoening bij iedereen groot, maar de spanning bij de top van het veld niet minder. Immers, de vraag is natuurlijk of je met zoveel uitdagingen minder fouten gemaakt hebt dan je directe opponenten. Het is duidelijk dat de rekenkamer bij zo’n complexe rally een grote en omvangrijke uitdaging heeft, maar rond 20.00 uur was duidelijk dat de equipe Rob Koebrugge – Paul van de Riet in een Alfa Romeo Giulia Ti de overall winnaars waren. In de Clubklasse ging de eerste prijs naar Jelte van der Meulen. – Mariska Rutgers in een NSU RO 80. De Open Klasse werd gewonnen door Mats Gombert – Joost Gombert. Alle prijswinnaars van harte gefeliciteerd!

De organisatie kijkt terug op een zeer geslaagde dag. Met dank aan onze vrijwilligers is de dag soepel en zonder ongelukken en incidenten verlopen. Natuurlijk waren er enkele uitvallers, we hopen hen volgend jaar terug te zien voor revanche!

Het is duidelijk, de IJssellandrally is een unieke rally in zijn soort in Nederland. Met 250 wedstrijdkilometers, 6 afgesloten proeven, regularities en specials biedt het op het vaste land van Europa de kans te proeven aan tradities zoals deze al lang in Engeland bestaan. De Rally of the Tests is daar het bekendste voorbeeld van met in 2023 21 regularities en 31 tests over 4 lange wedstrijddagen. Het organiseren en goed laten verlopen van de IJssellandrally vraagt dan ook veel van de organisatie, uitzetter, marshalls, rekenkamer en vrijwilligers. Een dergelijke rally organiseren is niet mogelijk zonder onze trouwe sponsors. Grote dank aan hen allen namens de deelnemers en de organisatie!

Volgend jaar is er weer een IJssellandrally en wel op vrijdag 21 maart 2025. Volg onze website en socials, om er bij te zijn moet je echt tijdig inschrijven. In de tussentijd kan je nagenieten via een impressie van de rally met een prachtige film en veel foto’s die (binnenkort) op wwww.ijssellandrally.nl staan. Tot volgend jaar!

Pieter-Jan van Zanten
bron: www.ijssellandrally.nl

📸 Niko Bloemendal

Equipe 35, oorspronkelijk bestaand uit Folkert Kamp en Peter Staal in een Daf 55, is door een blessure van Peter omgezet naar: Folkert Kamp en Harry Colenbrander met een Saab 99 uit 1976. 6:15 uur, vroeg uit de veren om vanuit Dalfsen (Harry) ons op tijd te kunnen melden aan de wedstrijdtafel in Nijkerk. Voor Folkert was het vanuit Amersfoort bijna een thuiswedstrijd. Twee jaar geleden hebben we in deze samenstelling, de ROZ ook gereden, met een goed eindresultaat. Dus deze jubileumversie vroeg op zijn minst om een evenaring of zelfs verbetering.

De start voor ons in de Sportklasse: 8:05 uur, gelijk met de nr. 5 van de Masterklasse. Hierdoor was het hele startveld binnen het uur vertrokken. Ruim 450 km voor de boeg, daarvan 280 km aan wedstrijdkilometers, de rest waren verbindingsroutes. Een mooie opzet om de Zuiderzee op deze manier weer eens te kunnen ronden. Vanaf Nijkerk doken we de polder in en werden we direct geconfronteerd met een wegverlegging. De eerste en zeker niet de laatste van de dag!

Het eerste traject bestond uit Pijlen kortste route, wegen in 1 richting, met kaarten 1:40.000. Wat kun je toch leuke dingen doen in een polder! Via de dijk Lelystad – Enkhuizen- Bovenkarspel een neutrale route. Folkert had mooi de tijd om het laatste deel, voor de koffiestop, in te tekenen. De koffiestop was bij Brasserie Wings op vliegveld Middenmeer. Vanwege de toegepaste tijdvensters, dachten we snel het boek voor het tweede deel op te kunnen halen, maar we bleken tijd genoeg te hebben. Folkert bleef in de auto zitten (eigen keuze) terwijl Harry van een kop koffie met appelgebak genoot.

Op de juiste tijd, kregen we het boek voor het tweede deel aangereikt. Vanaf vliegveld Middenmeer was er een neutrale route naar de kop van Noord-Holland. Daarna richting Den Oever via; Pijlen op 1 na kortste route. Van Den Oever neutraal over de Afsluitdijk naar het mooie Friesland. Mede door het fantastische weer is dit voor de rijder genieten van het uitzicht en voor de navigator ontspannen intekenen van het volgende stuk (tot Sneek). Direct bij Zurich, via de Houwdijk reden we de polder in. Kaart 5 van Etappe 2 gaf ons nog een blinde pijl om daarna neutraal naar Sneek te rijden. Lunchtijd bij van der Valk, Sneek! Folkert alvast afgezet om de controlekaart in te leveren, zodat Harry de Saab nog even van brandstof kon voorzien. Door het tijdvenster hadden we genoeg tijd om van het uitstekende keuzestress buffet te genieten.

Etappe 3 start na een neutrale route via Lemmer, richting Emmeloord, afslag Oosterzee. Deze etappe ging volgens systeem pijlen kortste route met zo min mogelijk rode wegen. Hier is Folkert (g)een groot fan van. 😉 In Ossenzijl was er een snelheidscontrole in een 30 km-zone. (Prima aan de snelheid gehouden en dus geen straf opgelopen) Langs Blokzijl (gelukkig niet er doorheen) reden we naar het Kampereiland met voor ons nog wat leuke uitdagingen. Vanaf Kampereiland een neutrale route naar de koffiestop Bar & Restaurant At Sea aan het Randmeer. Voor de route hiernaartoe hadden we de keuze, of door Kampen, of bovenlangs via de Ramspol N50, i.v.m. de wielerronde Ster van Zwolle. Wij hebben gekozen voor de veilige route om niet door de wielerronde in tijdnood te gaan komen.

Na de koffie, met eerst weer een stukje neutrale route, de laatste etappe 4, die bij Elburg start. Deze moesten we volgens systeem pijlen kortste route rijden. Hiervoor bleven we in de buurt van het Veluwerandmeer. De uitzetters hadden wat vertekeningen op de kaart aangebracht, dus opletten om niet een stukje te missen. Na het laatste neutrale stuk rond Harderwijk, rijden we het laatste deel van de route op het systeem Ingetekende lijn met barricades. Al met al was het een prachtige rally dag, die wij nog net bij daglicht konden afsluiten. Voor de finish mocht je nog een half uur “straffeloos” te laat binnenkomen, maar deze tijd hebben we niet nodig gehad.

De bijna 100 equipes konden zich, tot de prijsuitreiking, tegoed doen aan een drankje en een uitstekend buffet. Aan de hand van de tussenuitslagen hadden we een goed gevoel voor de eindklassering. Uiteindelijk bleek dat gevoel juist. Uiteindelijk 1e in de Sportklasse, dankzij het uitstekende navigatiewerk van Folkert (noot Folkert: en het stuurwerk en oplettendheid van Harry). Organisatie en Marshalls: hartelijk dank voor de voortreffelijk uitgezette en verlopen Jubileumversie van de ROZ 2024. Op naar de volgende in de Masterklasse.

Harry Colenbrander (bestuurder) en Folkert Kamp (navigator)
Saab 99 GL (1976)

Met dank aan De Wegkruisers

Op 10 januari zagen we op de inschrijftafel van een AMAC woensdagavondrit een foldertje liggen van de Botterronde georganiseerd door de Ellerijders. “Elburg, redelijk in de buurt!” zei Erik, “Zullen we inschrijven?”. “Leuk!” reageerde ik, nog niet wetend dat we dezelfde avond aangereden zouden worden door een brommobiel met als resultaat behoorlijk schade aan onze auto. Maar toch, precies 1 maand later stonden we aan de start van de 35^ste Botterronde (voor ons de eerste), met mijn geheel gerepareerde Opel Commodore Steinmetz uit 1969.

Ongeveer 40 teams hadden zich verzameld in Café-Restaurant de Haas middenin de schilderachtige vesting van Elburg. Onze starttijd was een voor een zaterdagochtend uiterst vriendelijke: 10:07 en off we go! In de eerste kilometer al de eerste fout te pakken, maar dat wisten we toen natuurlijk nog niet. We hadden een echt kortere route door een woonwijk moeten construeren (om aldaar opgevangen te worden met een keercontrole), maar ik heb helaas voor dit soort dingen nog steeds een blinde vlek.

Direct daarna begint een special, al duurt het even voordat ik ‘m begrijp (goed lezen, Emile!). De bedoeling is om de route reglementair te rijden en de afstand zo precies mogelijk te meten en op te schrijven. Dan is het handig om je tripmeter te nullen bij de start van de special... Terug naar het begin dus. Tijdens de special rommelen we wat rond want we snappen de wegverleggingen niet direct. Uiteindelijk lukt het ons om de juiste route te rijden, de afstand klopt echter natuurlijk voor geen meter meer. Om toch wat in te vullen meet ik de route maar met het lineaaltje... 10.650 meter. Helaas, dit had 340 meter meer moeten zijn. Maximale strafpunten. Kleine troost was wel dat dit de kleinste afwijking was in de Sportklasse, maar daar koop je niks voor.

De route is uitdagend met een aantal leuke en originele vallen. De lastigste van de ochtend was een wel zeer geniepig wit weggetje onder een kaarttekst maar dicht na een barricade (komend uit het zuidwesten, onder de tekst “Westloo”). Ik kan me voorstellen dat je daar als uitzetter erg blij van wordt.

Het gaat heel lekker in de auto en we hadden het gevoel dat we veel valletjes vonden, zelfs een omrijroute over de halve Veluwe (natuurlijk opgevangen door een keercontrole) die eigenlijk voor de Experts bedoeld was! De teleurstelling kwam toen de tussenuitslag opgehangen werd…ik bleek twee letters niet te hebben overgenomen op de antwoordkaart en Erik had zich niet gerealiseerd dat de blokkeerpijlen van de ‘Ellerijders’ wit zijn en niet oranje. Ook dit levert twee fouten op. En ook nog 5 minuten later binnen dan straffeloos toegestaan… Helaas, een goede positie zit er niet meer in.

Na de meer dan voortreffelijke lunch gaan we toch proberen wat aan ons klassement te doen. We beginnen met grensbenaderen. Goed opletten, omrijden mag door de grens en wegen mogen in twee richtingen bereden worden. Voor mij is vooral dat laatste altijd moeilijk, het vereist een andere manier van naar de kaart kijken. We laten ons hiermee 1x foppen maar een andere leuke constructie doen we wel goed. Het laatste stuk is punten-pijlen kortste route. We zijn scherp (soms zelfs té scherp: staat die pijlpunt nu tegen de bermlijn aan of er net overheen? Je wordt behoorlijk paranoia van dit gepuzzel). We verlaten de dijk nog even om over een parallelweggetje te rijden, ook al prima gezien! Jammer van dat TNT Post busje die blijkbaar net voor de letter stond. We hadden beter moeten kijken. Op het laatst twijfelen we nog een keer ernstig: is dit nu een versprongen kruising of niet? Niet versprongen (bij de handgeschreven G) betekent recht oversteken, wel versprongen betekent een enorme lus maken. We zitten goed in de tijd en besluiten de lus te gaan maken maar worden niet beloond. Dus toch niet versprongen, In de uitvergroting is dat ook best duidelijk, maar in de auto was het erg lastig te zien.

’s Middags maken we vijf fouten (thuis kom ik erachter dat dit er vier hadden moeten zijn, klein foutje van de rekenkamer) en dat blijkt het minste aantal van het veld. We kunnen het gelukkig nog een beetje! En áls ik die letters in de ochtend goed had geschreven en áls de middagfouten goed waren geteld dan waren we zelfs met de winst naar huis gegaan. Maar als telt niet - we worden vijfde - en het maakt ook niet uit. We hebben een heel leuke dag gehad! En last-but-not-least wil ik opmerken dat dit soort ‘kleinere’ rally’s ook meer aandacht verdienen: waar kan je voor 75 euro een hele dag rally rijden, uitgezet door Henk en Jaap Jongman en genieten van een toplunch bovendien! Ellerijders bedankt!

Erik Romijn (bestuurder) en Emile de Boer (navigator)
Sportklasse, startnummer 47