Verslag Betuwe Classic 2018

Verslag Betuwe Classic 2018

 

Het is alweer even terug, maar op zaterdag 14 april vond de Betuwe Classic georganiseerd door A-vents plaats.

De rally startte, zoals volgens mij inmiddels traditie, bij Autobedrijf Knobbout te Beusichem. Daar werden wij – net als vorig jaar – gastvrij ontvangen met koffie/thee en iets lekkers erbij. Er was nog wat tijd om even bij te praten met wat rally-bekenden. Sinds anderhalf jaar rijd ik nu met enige regelmaat een rally en het is leuk om te zien dat je steeds meer mensen leert kennen in de rallysport.

Meestal is mijn vader mijn bestuurder – of eigenlijk, ben ik zijn navigator – zo ook deze Betuwe Classic. Vorig jaar werden we derde in de tourklasse. Dat was mijn eerste beker! Dit jaar zijn we aan de sportklasse begonnen. Een stuk pittiger, dus een top 3-notering zat er nog niet in. We blijven echter oefenen en achteraf altijd goed controleren wat we fout hebben gedaan en waarom, zodat we hopelijk ook in de sportklasse in de prijzen kunnen vallen.

alfa

De eerste equipe startte om 8.31u. Met startnummer 64 was het voor ons om 8.59u tijd om te vertrekken. Er was rekening gehouden met tien minuten intekentijd, dus daar hebben we ruimschoots gebruik van gemaakt. Er stonden afwisselende trajecten op het programma. Om er even in te komen begonnen we met pijlen kortste route. Als opwarmertje stond meteen om de hoek al een ‘A’, dus via de juiste kant wegrijden, was belangrijk. Pijl twee had een vrij duidelijk uitwasje en bij pijl drie was het belangrijk dat je op de juiste manier aan kwam rijden, maar ook weg zou rijden. Parallel dus aan de doorgaande weg en over een soort parkeerstrook. Op zulke momenten ben ik erg blij dat de bestuurder ook goed op de omgeving let, want anders zou je zomaar kunnen denken dat je de weg moet volgen, terwijl de punt van de pijl toch echt net iets naast de weg ligt. Overigens heb ik al genoeg meegemaakt dat zo’n punt in werkelijkheid niets zei en je gewoon de weg kon volgen, maar hier moest je dus echt opletten. Fijn dus dat mijn vader even vroeg of we misschien áchter de heg langs moesten. Daar werden we ook voor beloond met een ‘H’. De pijlen vier tot en met negen leidden ons van Zoelmond via Buren naar Erichem. Daar was het even goed meten wat de kortste route naar pijl tien was en moest pijl elf voor een gedeelte twee keer gereden worden om bij de voet van de pijl uit te komen. Bij pijl dertien moest wederom goed gemeten worden, over een wat langer traject, om te achterhalen wat de kortste route was. Vervolgens hebben we ons helemaal suf kunnen stempelen langs het Amsterdam-Rijnkanaal, want om bij pijl zestien te komen kwam je maar liefst drie keer langs de zelfstempelaar. Via pijl zeventien werden we toen naar de koffiepauze geleid. Bij Restaurant De Betuwe in Tiel konden we genieten van een lekkere taartpunt en een bakkie.

paul

Tijdens de koffiepauze was er ook de gelegenheid om het volgende traject alvast in te tekenen. We hadden de kaart immers al gekregen. Die tijd konden we goed gebruiken, want traject twee was blokkerende pijlen. Dat had ik nog nooit gedaan, dus het was even spannend of dat goed zou komen. De bedoeling was dat we eerst de route zouden uitstippelen alsof het pijlen kortste route was, waarbij witte wegen niet in de route mochten worden opgenomen. Dit was de hoofdroute. Vervolgens moest er een omconstructie bedacht worden waarbij de pijlen in nummervolgorde werden ontweken. Dat was dan je voorgenomen route. Het is natuurlijk de kunst om de pijl zo dicht mogelijk bij de voet te naderen. Daar zaten af en toe leuke uitdagingen in, bijvoorbeeld een kruising die iets versprong, waardoor je toch net die weg naar rechts in moest rijden om even verderop op een industrieterreintje een keerlus te maken, zodat je snel weer door kon. Dit traject begon op het industrieterrein in Tiel. Daar hebben we best even rond moeten rijden, voordat we via Kapel Avezaath en Ophemert naar Est konden rijden. Vlak voor Est begon de regelmatigheidsproef. Er zaten wel wat bochten in de wegen, dus het was goed meten en op de tijd en afstand letten. Tijdens de test werd op meerdere punten de tijd gemeten, dus het zou knap zijn als er nog een ex aequo uit zou komen. Na de regularity hoefden we alleen nog de laatste pijl te ontwijken en konden we via een neutrale route over de A15 weer terug naar het restaurant waar het lunchbuffet klaar stond. Uiteraard met de bekende rallykroket. Die mag natuurlijk niet ontbreken.

ford

Na een uurtje bij te hebben gekomen was het tijd voor de laatste etappe. Deze bestond uit twee trajecten, namelijk pijlen kortste, punten een-na-kortste route en baril. Ook nu begonnen we weer op het industrieterrein, maar dan aan de andere kant van het Amsterdam-Rijnkanaal. Om via pijl drie – die ook pijl zes was – de punten twee, vier en vijf mee te pakken moest je zo vaak een ‘B’ ophalen dat zelfs de organisatie de tel kwijt was. Volgens de uitleg waren het er drie, maar als je de route goed gereden had, kwam je toch echt vier keer langs de ‘B’. Dit is uiteraard keurig geneutraliseerd (wel jammer voor ons, want we hadden het goed gereden). Het derde traject was behoorlijk lang met in totaal negenentwintig pijlen/punten. Vanaf Tiel redenen we langs het Lingemeer boven de A15 langs en staken we na een ruime omconstructie onder Kesteren de snelweg over. Daar reden we via Pottum en IJzendoorn heen en weer naar Ooij om vervolgens onder Ochten en Eldik langs weer naar Kesteren te rijden. Met een lange laatste pijl reden we naar tijdcontrole zes. We waren niet de enige op de weg, dus erg knap als je daar binnen de gestelde tijd aangekomen bent.

p356

Hier begon de ingetekende lijn met barricaden. Bij de eerste barricade moest je al scherp kijken, want vlak voor de barricade zat nog een klein, wit weggetje. Als je daar aankwam stond er een herstelopdracht. Die hebben wij helaas niet gezien, want ik had het witte weggetje over het hoofd gezien. Helaas. De weg werd vervolgd voor een groot gedeelte over de Marsdijk langs de Nederrijn en zo nu en dan de Marspolder in om een barricade te ontwijken. Het venijn zit hem vaak in de staart, want na het Amsterdam-Rijnkanaal weer overgestoken te zijn en barricade zeven ontweken te hebben, leek het erop dat er geen andere oplossing was dan ons te melden bij de TC IN. De instructies waren helder: TC’s mogen maar eenmaal in de route (en dus nooit in een omrij- of nevenroute) opgenomen worden. Daarmee zouden we nog een aardig stuk van de ingetekende lijn missen, dus er moest – ondanks de tijdnood die we inmiddels hadden – toch nog een oplossing zijn… en ja hoor, die was er ook. In plaats van via Zoelmond rechtstreeks richting de TC te rijden kon je ook nog om Beusichem heen om het laatste stuk van de ingetekende lijn na barricade acht op te halen. Dat was nog een stuk rijden en leek niet geheel logisch met een stuk woonwijk, maar na enig doorzetten werden we beloond met een zelfstempelaar en later ook nog een letter. Het was de tijdoverschrijding dus absoluut waard. Te meer omdat achteraf bleek dat alle tijdsoverschrijdingen niet meegerekend waren in de uitslag. Toen nog even via het parallelweggetje, waar we ’s ochtends voor pijl drie ook al geweest waren, om de laatste letter op te halen en daarna door naar het eindpunt “De Blusser” in Beusichem.

Het is dan toch weer even spannend hoe je het gedaan hebt, dus ik kan niet snel genoeg aan het uitlegboek beginnen. Dan kom je meteen al een paar controles tegen die je zelf niet genoteerd hebt, terwijl je toch zeker weet dat je er echt gereden hebt. Ik herinnerde mij al een paar momenten waarop we besloten een stuk nogmaals te rijden, omdat we toch echt een letter verwacht hadden. Tevergeefs. Het was prachtig weer, dus we waren echt niet de enige op de weg geweest die dag. Waarschijnlijk zijn dagjesmensen zo enthousiast geworden van de rally dat ze spontaan waren begonnen met helpen oprollen van de controles. Helaas wel iets te vroeg, waardoor er aardig wat letters geneutraliseerd moesten worden.

Na een grondige analyse van het uitlegboek was het wachten op de uitslag. Hoe hebben we het gedaan? In de ochtend stonden we in de top 3, maar het was de vraag of we dat vast hadden kunnen houden… Jazeker, we eindigden met een mooie tweede plaats en dat nog wel in de sportklasse!

De kers op de taart na een leuke rit in een mooie omgeving. Dat laatste heb ik van mijn vader, want zelf heb ik voornamelijk de kaart gezien ;)

Op naar de volgende rally!

Sabine Koebrugge

sabine koebrugge