1 Comment
De STAR Rally leeft weer…
Samen met René van der Borch reed ik gisteren de STAR Rally en dat was weer voor het eerst sinds 2017, toen de voorlaatste editie werd verreden. Na een paar jaar afwezigheid waren we erg benieuwd wat Henk (red.: Ledderhof) c.s. voor ons in petto hadden. De eerste equipe (wij dus) ging om 9:01 van start bij Hotel Apeldoorn - de Cantharel. Volgens het reglement zouden we zelfs 11 (!) verschillende systemen voorgeschoteld krijgen en toen we het eerste routeboek inkeken bleek men steeds naar het eerstvolgende object één van die systemen te kiezen. Dat was dus opletten geblazen. Overigens zaten er ook minder vaak gehanteerde systemen bij zoals T-systeem, visgraat en vertakte pijlen. Maar ook een versie waarbij je pijlen tegengesteld mocht construeren en rijden… iets wat in onze rallywereld bijna als vloeken in de kerk is. Gewaagd dus.
Gelukkig kregen we het eerste routeboek 10 minuten eerder waardoor ik in alle rust aan tafel met een goede loep de eerste routes kon intekenen. En dat was maar goed ook, de systemen waren voornamelijk een ‘op-één-na kortste route’ construeren. En probeer dan maar eens die kleine opties te vinden waar je dan ergens omheen kunt rijden. Op de eerste kaart zaten direct al 3 van die hele kleine mogelijkheden. Overigens bevond zich de snelheidscontrole ook op die eerste kaart, maar daarover straks meer…
Op de tweede kaart een ingetekende lijn met barricades, waarbij je goed moest opletten niet de meest voor de hand liggende, maar de kortste omrijconstructie te maken. Dat ging goed totdat de kaart niet meer bleek te kloppen met de realiteit. Op de afstand waar we naar links wilden was geen weg. Die was er wel 80 meter verderop, zelfs één met een routecontrole, maar die weg stond niet op de kaart. Ik dacht direct “Ah, mooi, dit wordt een mooie val…”. Wij reden dus door totdat we op een kaartweg kwamen om van daaraf naar het opnamepunt te rijden, maar helaas, na zo’n 50 meter te hebben gereden op een kaartweg zaten we weer op een niet-kaartweg. Maar goed, we rijden niet voor niets in de Expertklasse, het kan mij niet gek genoeg worden gemaakt. Tijdens de daaropvolgende omrijconstructie begon ik wel te twijfelen of dit door de uitzetters ook zo was bedacht.
Daarna een constructie volgens het T-systeem die achteraf niet zo moeilijk was, maar die door de meeste experts (inclusief mijzelf) niet goed is opgelost. Chapeau voor de uitzetters! En ja, als je achteraf naar de oplossing kijkt, dan vraag je je steeds weer af waarom je die oplossing zelf niet hebt gezien, maar dat is nu juist het leuke van dit spelletje (of sport…).
De derde kaart stond vooral in het teken van een lange maar eenvoudige regularity, maar als je aan het einde van de dag er achter komt dat de tripmaster niet perfect is gekalibreerd, dan eindig je toch met een straftijd van 14 seconden (wat hier gelijk stond aan een halve routecontrole…).
Op de vierde kaart een mooie constructie op-één-na kortste route waarbij je nogal ver moest rijden om ergens een keerlus te vinden. Op weg naar die keerlus kregen we een stempel met de opdracht “DMP 18”, waar we op dat moment ook naartoe onderweg waren. Nu goed opletten dus… niet keren en rechtstreeks naar pijl 18, want keren is niet toegestaan tenzij er HK bij de opdracht had gestaan. En wel opnieuw de op-één-na kortste route construeren. En dat wilde zeggen niet 1 keer om de keerlus (de kortste route), maar 2 keer er omheen. Ook weer een mooie val die helaas in het water viel omdat de keerlus op de kaart op een andere plaats lag dan die in werkelijkheid.
Onderweg om een duistere reden de afsluitende stempel gemist terwijl we er wel langs hebben gereden, maar we bleken niet de enige te zijn die die stempel hebben gemist. De lunch was prima verzorgd met heerlijke en voldoende kroketten en andere lekkernijen.
Op de eerste kaart van de middagetappe dacht ik aan de punt van pijl 4 nog een ‘een bochtje naar links’ te zien, waardoor ik 3 keer een O haalde i.p.v. 2 keer. Later, bij het bier, bleek ik me te hebben vergist in een brugteken… Zo jammer, maar dat gebeurt dus nog steeds (zo af en toe…). Vervolgens een BARIL met een paar leuke (venijnige) constructies en wegverleggingen. René stond al met een stempel in zijn hand om die op onze controlekaart te zetten, toen ik ineens een listig keerlusje zag… “NEEEEE” schreeuwde ik vanuit de auto en dat was duidelijk genoeg en net op tijd.
Daarna kregen we een visgraat om op te lossen. Niet zo moeilijk, maar als je geacht wordt de totaal gereden afstand te noteren én je tripmaster blijkt een afwijking te hebben (wat je pas na afloop van de rit door hebt), dan levert dat toch de maximale straf op… Na de systemen grensbenadering en ‘Pijlen kortste route – variant’ (waar je pijl tegengesteld mag berijden) was het op naar de finish.
En dan nog de snelheidscontrole. In deze rally had men het aantal strafpunten voor een gemiste of foute controle gereduceerd tot 30 strafpunten i.p.v. de gebruikelijke 100. De straf voor snelheid had men echter niet aangepast. 36 km/u rijden waar je 30 mocht, werd daarom al direct gestraft met ruim 3 controles… De controle vond vroeg in de ochtend plaats in een dorp waarvan je kon vermoeden dat daar de controle zou staan. Ik heb op de kilometerteller van René gelet en hij reed voortdurend rond de 30 km/u. Toen we langs de controleurs reden zagen we ze staan en zeiden we tegen elkaar dat we die controle in ieder geval foutloos hadden doorstaan. Tot onze grote verbazing kregen we echter bij de lunch te horen dat wij een behoorlijke snelheidsstraf te pakken hadden. Ik dacht eerst dat er een grapje werd gemaakt, maar nee hoor, we hadden kennelijk 42 gereden waar je 30 mocht. Hoe dan??? Het bleek dat 79% (!) van de deelnemers flink te hard had gereden. Ik geloof er niets van, maar goed, door deze snelheidscontrole werden we 2e en anders zouden we 3e zijn geworden. Wat dat betreft pakte het deze keer goed uit, maar de vraagtekens blijven.
Al met al was het een geslaagde rally die meer deelnemers verdiend. Misschien lag het aan Corona of aan het feit dat de rally een paar jaar niet is georganiseerd, maar de organisatie verdiend een groter deelnemersveld. En met de ervaring die dit jaar weer is opgedaan, kan het volgend jaar alleen nog maar beter worden.
Jürgen Donders
