1 Comment
Jeffrey Wener heeft, samen met zijn vriend Vincent, voor het eerst een rally met zijn klassieke Alfa Romeo gereden. Waren zij klaar voor hun vuurdoop tijdens een nieuw Belgisch evenement?
Lees hieronder zijn leuke en uitgebreide verslag.
Mijn allereerste auto op mijn 18e was een Alfa Romeo GTV en vervolgens ging mijn liefde uit naar de 105 serie met name de Bertone Coupe en Pininfarina Spider. Nu inmiddels 55 jaar koester ik die liefde nog steeds en mijn wens om altijd nog eens deel te nemen aan een rally met een eigen Bertone of Spider werd onlangs gerealiseerd. Een paar maanden geleden kreeg ik de kriebels toen mijn accountant aangaf meer kosten te moeten maken met mijn eigen onderneming een auto leasen of zoiets. Ik had geen auto nodig en op het bedrijf staan al genoeg kentekens geregistreerd om uit te kiezen. Ineens bekroop mij de gedachte aan een Bertone of Spider en ging het internet af en ineens stond ze daar…La Bella Macchina…een rally uitgevoerde Alfa Romeo Spider knalrood met een 2 liter motor getuned en wel en recentelijk geïmporteerd vanuit de Verenigde Staten. Bleek ook nog in NL te staan en direct de volgende dag gaan kijken na het maken van een telefonische bezichtigingsafspraak i.v.m. Covid-19. Daar stond ze dan bijna in het midden van allemaal klassieke sportwagens o.a. Maserati, Porsche, Austin Healey, Corvette etc. Loopt ie? Vroeg ik aan de eigenaar van het bedrijf en hij boog voorover en draaide 1 tikje aan de contactsleutel en dan dat geluid! Al die liefde laaide weer op en ik voelde me als een kind in een speelgoedwinkel dat het mooiste stukje speelgoed van de winkel had ontdekt. Er moest nog wel wat aan gebeuren en na het bespreken van de werkzaamheden waren we het eens over de prijs. Ik gaf aan dat onder voorbehoud financiering ik de Spider wilde kopen.
Diezelfde avond zat ik thuis voor de tv wat te zappen en ik zat in het reclameblok van de film “All Ways Lead to Rome” en toen de film weer begon kwam ze in beeld hoor jawel een knalrode Alfa Romeo Spider en dan zelfs de ultieme versie Duetto! Dit was een teken ik moest die auto hebben en niet lang daarna en op dezelfde avond ontving ik een email van de eigenaar van het klassieke autobedrijf (naam weggelaten i.v.m. discretie); “er zijn sinds jouw bezoek gisteren drie nieuwe gegadigden en die willen de auto zo betalen en direct meenemen. Laat even weten of je de auto echt wilt kopen want je was de eerste dus overleg eerst met jou”. Hoe fijn is het toch dat deze eerlijke mensen nog bestaan en ik kreeg zelfs een maand de tijd om de financien te regelen. Op basis van goed vertrouwen werd begonnen met diverse werkzaamheden o.a. een speciale rally ventilator, bodemplaat delen, sparco racestoelen en gordels, remleidingen vervangen, diverse mechanische delen gechekt en vervangen etc. Vervolgens naar de RDW voor een keuring en op kenteken gezet en tenaamgesteld.
Tijdens dit gebeuren was ik aan het zoeken op internet welke rally evenementen er allemaal zijn. Ik wilde voor mijn allereerste deelname iets niet te ver van huis en ook beperkt tot 1 dag of 2 dagen. Ik kwam uit bij de Begelux Rally en het programma sprak me aan met name het culinaire deel en het feit dat het vooral een plezier rally was dus niet al te moeilijk. Ik dacht dit moet ik samen met mijn beste maatje doen en gaf hem dit op zijn verjaardag als cadeau. Ik liet de Spider nog meer rally uitvoeren met bestickering en onze namen op de deur voor een professionele uitstraling en ook F1 Alfa Romeo kleding met de namen geborduurd op de jassen.
Ik benaderde via email de organisatie van Begelux en kreeg vlot feedback van Pascal. Hij gaf aan dat er nog plek was maar voor de VIP formule deelname zeer beperkt. Als ik dan meedoe dan wel VIP dacht ik en koppelde dit terug en voerde de betaling uit. Ik had nog 2 maanden om de Spider gereed te krijgen en dat was voor mijn gevoel ruim voldoende.
Toch bleek veel tegen te zitten en moesten er onderdelen worden besteld. De combinatie va het zoeken en langere levertijd en verzending vanwege Covid-19 resulteerde in vertraging in de planning. Ook de acceptatie van de verzekeraar verliep stroef en voor de zekerheid had ik in mijn ANWB account een zakelijke auto van kenteken overgezet naar de Spider en ook uitgebreid naar een Europa dekking.
Op vrijdag 18 juni jl. zouden wij vertrekken naar Spa en verblijven in Stavelot om zo uitgerust aan de rally te kunnen beginnen die op zaterdag 19 juni jl. van start zou gaan. Diezelfde ochtend kreeg ik pas akkoord van de verzekeraar en was ook de omzetting voertuig en uitbreiding ANWB geaccepteerd. De laatste aanpassingen aan de Spider en het plaatsen van camera’s vonden ook diezelfde dag plaats. Eindelijk en route omstreeks 14:30 uur reden we weg uit Zoetermeer maar al snel stonden we vast ter hoogte van de ring van Rotterdam. Stapvoets filerijden en stilstaan. Daarbij was het ook nog eens stralend weer en dus extra warm ook voor de motor en bewegende mechanische delen. Pas twee uur later reden we op de A58 ter hoogte van Tilburg en toe voelde ik de motor een beetje haperen. Ik schoof alvast een baan op naar rechts en niet lang daarna viel de motor uit en liet ik de auto uitrollen zo ver mogelijk rechts op de vluchtstrook. Hij deed niets meer en zelfs het aansluiten van de jumpstarter wilde niet helpen. Ik dacht aan een oplaadprobleem dynamo of slechte accu maar zag geen controlelampje branden al zegt dat natuurlijk niets in dit soort auto’s. De auto werd opgeladen en gebracht naar een eerstvolgende carpool. De ANWB pechhulp monteur had het probleem al snel gevonden en aan de hand van het werkplaatshandboek dat ik standaard in de auto heb liggen kon hij de dynamo juist demonteren en reinigen. Voor de zekerheid ook gelijk een nieuwe en volledig geladen accu gekocht en weer op weg. De Spider reed echt een stuk soepeler en de motor reageerde beter. Veel getoeter en duimpjes omhoog van vrachtwagens en overige medeweggebruikers en met een grote glimlach en uitlaat gebrul achter ons reden we richting de Belgische grens totdat…..alsof er tientallen metalen knikkers door je vernellingsbak heen rollen. Toevallig kon ik 300 meter verder afslaan bij een benzinestation en voelde dat dit niet te repareren was…nu niet in ieder geval en het was inmiddels na 18:00 uur de tijd dat ik al had moeten inchecken bij het hotel en met mijn navigator Vincent aan Belgische biertjes had moeten zitten op het terras om de rally te bespreken en alles door te nemen.
Weer contact opgenomen met de ANWB en vanwege de enorme drukte op vrijdag in combinatie met het traject waar wij ons bevonden kon de wachttijd wel eens oplopen tot 2 uur. 
Dat wat was begonnen als een avontuur was nu al geëindigd in een absoluut drama alsof je je in een slechte droom bevindt. Wat moest ik nu doen naar huis? Nee natuurlijk niet en ik besloot mijn contact van Begelux te bellen. Ik had tot dat moment alleen contact gehad via de email maar gelet op de ernst besloot ik Pascal te bellen met het verzoek om een reserve auto. Pascal nam gelukkig direct de telefoon aan en hoorde mijn verhaal aan. Ohlala dat is niet best en nee ik heb geen reserve rally auto. Later pas zal duidelijk worden waarom het zoeken naar een rally auto benadrukt werd. Bel me over 20 minuten terug en dan weet ik mogelijk meer. In de tussentijd veel telefoontjes gepleegd met geregel en inmiddels was ook een servicewagen van de ANWB gearriveerd. Na het starten van de motor en het weerzinwekkende geluid van die metalen knikkers gaf de monteur aan dat dit einde verhaal was en er zeker niet verder mee kon worden gereden. Een bergingsauto werd ingezet en volgens mijn gegevens bij de ANWB had ik een ruime dekking op dit kenteken…pffff…..en kon ik de auto laten transporteren naar elk adres en kreeg vervangend vervoer zo mogelijk gelijkwaardig. Nou ja gelijkwaardig het werd een Opel Astra…..bleh! Maar ja we konden op weg en Pascal had inmiddels een vervangende auto gevonden die ik kon huren een Posrche 944 Turbo volledig rally uitgerust. Ik heb niets met Porsche en vroeg of hij ook iets anders en meer klassieks had. Dat maar net uitgesproeken besefte ik me dat dit wel een heel ondankbare houding was van mij en Pascal zijn uiterste best had gedaan om hierin te bemiddelen. De rally was tenslotte al de volgende ochtend.
De weg naar Stavelot verliep ook niet lekker. De gps navigatie – misschien ook de navigator zelf vanwege uitdroging en verhongering – sloeg op hol en toen we nog 20 minuten te gaan hadden tot de eindbestemming werden we door de politie verzocht om te draaien aangezien de weg gesloten was. De reden waarom is ons volkomen onbekend maar in het donker reden we richting ons hotel en 22:32 uur kwamen we daar aan. Een medewerker die op het terras stond zag gelijk dat wij het waren de rally rijders uit Ollande. Alles is dicht en eten bestellen kon ook niet meer. Dan toch in ieder geval bier en ze vonden ons zo zielig dat ze toch besloten te schenken. Dan maar het grootste formaat een 1 liter pull elk en al snel volgde een tweede. Het personeel bereidde zich voor om af te sluiten en wij ontvingen codes om zo naar binnen te kunnen en vroeg te vertrekken, want om die tijd was het personeel nog niet binnen. We kochten nog enkele flesjes om een eigen bierproeverij te houden op de kamer maar waren zo uitgeput van al die tegenslag dat we neerploften op bed. De volgende ochtend werd ik wakker en toen liep Vincent naar de deur en gaf aan te moeten plassen. Ik gaf aan dat het toilet de andere kant op was en dat hij naar de voordeur van de hotelkamer liep. Toen wist ik nog niet dat Vincent eerder midden in de nacht ook moest plassen en ook naar de verkeerde deur liep. Hij ging vervolgens door een andere deur en dat bleek een andere hotelkamer te zijn die niet op slot was maar wel bezet. Slaperig en toch wel onder invloed van 2 liter bier op een nuchtere maag hoorde hij ineens een mannelijke stem achter zich; “nononono what are you doing in my room?” en Vincent dacht hetzelfde maar besloot later toch maar terug te keren naar de eigen kamer.
De volgende ochtend gingen we op weg om de Porsche op te halen en navigeerden naar het adres dat eigenaar Daniel had opgegeven. We kwamen in een soort Beverly Hills terecht met kasten van vrijstaande huizen en daar waar we moesten zijn bleek er eentje met een grote poort en een groot terrein en daar stond de blauwe Porsche 944 helemaal in rally uitvoering gereed. 
Daniel bleek een alleraardigste man en nam het afgesproken huurbedrag contant in ontvangst en vroeg me om mijn legitimatie en volledig begrijpelijk. Je geeft je kostbare bezit mee aan een volstrekt vreemde persoon die er een hele dag rally mee gaat rijden. De Porsche had niet alleen een rally look van buiten maar was fully equiped van binnen met diverse meters en andere attributen. WOW dacht ik dit is een echte rally auto en veel sneller dan de Spider uiteraard. Opmerkelijk detail is dat Daniel de eerdere edities van de Begelux rally met deze Porsche heeft gereden getuige ook zijn naam op de ruit van de auto. Dit keer reed hij ook mee maar dan in een speciaal geprepareerde Porsche 914.
Wij gingen op weg naar de afgesproken verzamelplaats Open Source vlakbij het circuit Francorchamps. Daar aangekomen de auto volgetankt en ons gemeld voor de briefing en het in ontvangst nemen van de roadbook. Natuurlijk heel naïef van mij om te denken dat de in vooruit gestuurde symbolen gewoon op de route geplaatst zouden worden en het eenvoudig was om de uiteengezette route te volgen. Dit bleek voor ons onervaren rally rijders toch anders te zijn. De roadbook gaf de directie aan d.m.v. symbolen in combinatie met de afgelegde afstand maar ja wij zagen zo’n roadbook voor het eerst en hadden ons ook niet echt kunnen voorbereiden de dag ervoor door alle commotie.
Na het ophalen van het deelnemerspakket ontmoette ik Pascal in the flesh en bedankte hem voor het bemiddelen en blij was er te zijn om toch deel te kunnen nemen aan de rally. Hij wenste ons succes en we zouden elkaar weer treffen in ket kasteel tijdens de lunch na de eerste etappe.
Wij gingen als nummer 28 van start en een ander team uit NL in een klassieke Mercedes cabriolet gaf nog aan dat ze voor hun plezier gingen en rustig zouden rijden genietend van het uitzicht en de omgeving. Zij stonden een paar posities voor ons om van start te gaan. Ontbijtje genuttigd en de briefing gehad en een paar minuten voor de start gingen we naar de auto. Ik stapte in en sloeg de deur normaal dicht en hoorde ineens “kloink” het geluid van iets dat viel en toen ik in mijn buitenspiegel wilde kijken zag ik dat er geen glas meer in de spiegel omlijsting zat. “Nou dat begint goed”; dacht ik. Gelukkig was het glas nog heel anders moest ik Daniel vertellen dat ik zijn spiegel gesloopt had.
Ik vroeg mijn navigator naar de richting en hij stuurde me de aangegeven richting op althans dat ging goed tot het eerste checkpoint en daarna zagen we in de verte de NL deelnemers in de Mercedes. Daar gaan we voorbij natuurlijk en we haalden de plezierrijders in en zij zwaaiden naar ons tot we uit zicht waren. Op een gegeven moment gaf mijn navigator aan dat we moesten keren, want mogelijk had hij een afslag gemist. Best ver moesten we terug en na een poosje zagen we weer de achterkant van de Mercedes die rustig zijn weg vervolgde. Glimlachend en hoofdschuddend haalden we ze weer in om vervolgens weer te verdwalen. We wisten niet waar we waren tot we ineens een plaatsnaam bordje zagen dat we herkenden Urspelt. Daar is toch het Chateau dacht ik waar de eerste etappe eindigt en de lunch wordt genuttigd? We besloten de roadbook links te laten liggen en op ons gevoel af te gaan. Niet veel later zagen we de aanduiding van Chateau dÚrspelt en draaiden de parkeerplaats op. Zo te zien aan de geparkeerde auto’s waren alle andere deelnemers allang gearriveerd en we hoorden alleen stemmen ergens binnen vanuit het Chateau. De auto toevallig naast de Porsche van Daniel geparkeerd en op weg naar de ingang van het Chateau liepen we Pascal tegen het lijf. Oh hallo mannen jullie hoeven pas straks te vertrekken hoor er is genoeg tijd. Ik gaf toen aan dat we nog moesten lunchen, waardoor hij besefte dat we net pas aangekomen waren. Jullie zijn net pas gekomen? Oke snel dan naar de zaal waar het buffet staat daar kun je lunchen. Wij liepen de trap op richting de eetzaal en er liepen al veel deelnemers weg. Het buffet was zo goed als leeg. Iedereen had al gegeten natuurlijk en wij moesten nog beginnen. Volledig uitgehongerd bestormden wij het buffet alsof het de laatste maaltijd op aarde was. We schoven aan een grote ronde tafel waar het andere nederlandse team nog zat te eten…nou ja aan de koffie inmiddels. De vrouw van het stel zei toen;”dit is voor ons de allereerste deelname aan een rally maar voor jullie is dit dagelijkse kost natuurlijk”. We gaven aan dat het er aan de buitenkant wel zo uit mag zien maar dat het voor ons ook de allereerste rally was. Ze keek vol ongeloof en dacht dat we een grapje maakten. Tja je hebt een wolf in schaapskleren maar wij waren juist het schaap in wolfskleren.
Na de lunch kregen we onze vertrektijd door en we hadden nog ruim een half uur, zodat we besloten om op het mooie terras een drankje te nuttigen. Lekker genietend van de schitterende omgeving en het mooie weer spraken we af om de tweede etappe beter te doen en te proberen om niet te verdwalen. Een grote groep deelnemers bestaande uit wel 12 tot 14 mannen en vrouwen kwam ook naar het terras en ging aan een grote tafel zitten. Zo te zien waren zij goed bevriend en reden de duurdere klasse, t.w. Ferrari, Porsche, Aston Martin etc. wel de nieuwere uitvoering geen klassiekers.
Zij moesten nog bestellen en wij hadden ons drankje net op toen de organisatie ons kwam halen voor de start. We reden naar de zijkant van het Chateau waar ik iedereen rechtsaf had zien slaan na de start. Pascal noteerde de tijd en wenste ons veel succes met de tweede etappe en na het starten van de motor gaf mijn navigator aan dat ik rechtdoor moest. Nog geen kwartier verder waren we al “off track” en gaf mijn navigator aan dat ik moest keren. Ik volgde zijn aanwijzingen gewoon op en kwam bij een hele smalle weg uit met begroeing niet alleen langs maar ook op de weg zelf. “Do you think this looks like a bumpy road?”; vroeg mijn navigator. Het ziet er niet alleen zo uit dat hier niemand recentelijk heeft gereden…het ziet er zelfs zo uit dat hier ook niemand heeft gelopen. Toch moet je deze weg volgen gaf de navigator aan. Ik reed dus door maar echt stapvoets omdat ik bang was dat er ineens wandelaars of erger nog spelende kinderen zouden zijn. Na voor mijn gevoel wel een half uur kwam ik aan het einde van de weg en we stonden op een plek met plaatsnaam bordjes met volstrekt onbekende namen. Althans niet de namen die voorkwamen in de roadbook. We besloten een weg in te slaan die ons terug zou leiden, want dezelfde weg terug was verboden zo te zien aan het bordje. Na lang rijden en totaal niet te weten waar we waren leek de omgeving ineens vertrouwd maar in de zin van hier reden wij een uur geleden ook. Op datzelfde moment zei mijn navigator dat hij de weg herkende en dat we weer goed reden. Weet je dat zeker vroeg ik en direct daarna zag ik de groep auto’s ons tegemoet rijden op de andere weghelft. Huh dat was die grote groep die misschien wel een half uur na ons vertrokken is uit het Chateau. Zij reden zeker de goede kant op dus ik wilde snel omkeren om rustig achter de groep aan te rijden en daar te blijven tot aan de finish. Dat ging echter niet en door de drukte kon ik pas laat keren en waren ze uit zicht. We gaan achter ze aan maar welke weg moet ik nemen? Deze kant op gaf de navigator resoluut aan maar er kwam geen groep in zicht. Na weer een poos rijden door allerlei vreemde situaties zoals een rit over een woekerig bospad met opgeschrikte ruiters en paarden, campinggasten op een camping, wandelaars bijna op de motorkap en rijden op te smalle paden met soms een wandelende vader met kinderwagen passerend kwamen we bij een splitsing waarop de navigator aangaf totaal niet te weten waar zich te bevinden. Dat was op zich overbodige informatie want dat wisten we al heel lang niet meer. Om de weg terug te vinden besloten we even te smokkelen met de gps navigatie. Op een gegeven moment kwamen we uit bij een rotonde en zagen we een huisje met een enorme zak patat als reclame. De lunch was niet toereikend en een Vlaams Frietteke gaat er altijd in. We reden de zandweg voor het huisje op waar alleen maar wandelaars en motorrijders zaten en parkeerden de auto goed in het zicht. Direct reacties van de mensen op het terras zo van leg even uit Porsche auto en Alfa Romeo outfit? We gaan weer voor het grootste formaat categorie 1 kilobak frites per persoon dus dat duurde even. We zaten net aan onze verlengde lunch en daar zagen we in de verte iets aan komen rijden en ja hoor het was weer de grote groep auto’s. Zij zagen natuurlijk de rally Porsche staan en vlak daarnaast ons tegoed doen aan een patatje. Ze moeten wel gedacht hebben hoe kan dat nu eerst reden ze de verkeerde kant op en nu zijn ze ons voor en zitten ook nog lekker op het terras te eten.
Ik keek welke richting ze op gingen en zei tegen de navigator dat we weer aansluiting konden vinden met de roadbook. Het patatje ging er niet in mogelijk vanwege de warmte maar wel liters fris. Weer op weg en na een tijdje keek ik op de klok en zag dat het iets over half vijf was. Ik bedacht me dat de leiding aan had gegeven rond deze tijd te moeten arriveren bij Spa Racing. Ik vroeg mijn navigator of het klopte dat dit de laatste pagina was van de roadbook en toen liet hij zien dat er nog 2½ pagina te gaan was. Dat redden we nooit meer gaf ik aan en zei dat de gps via de snelweg ingesteld moest worden. Die gaf aan dat we 17:20 zouden moeten arriveren bij de finish. Eenmaal bij de finish aangekomen reed ik bijna de inrit voorbij en moest vol op de rem om toch af te kunnen slaan. Iedereen zat al lekker aan de bubbels of iets anders languit liggend in het gras of om de statafel kletsend en zagen ons als laatkomer dan eindelijk arriveren. We moesten nog de remtest doen en altijd fijn als alle ogen op je gericht zijn. Ik besloot rustig aan te doen want ik wilde de auto graag zonder schade inleveren bij Daniel. Daniel werd zelf overigens eerste van het klassement en daarmee winnaar van de Begelux 2021 chapeau!
Onder het genot van een lokaal biertje raakte we in gesprek met Pascal. Hij gaf aan dat we bij het starten van de tweede etappe naar rechts moesten maar we gingen rechtdoor? Ook gaf hij aan dat hij dacht dat we professionele rallyrijders waren en dit ook had aangegeven bij zijn organisatie en sommige deelnemers. De meeste deelnemers komen uit de omgeving dus hij is verheugd met deelnemers uit Nederland en zeker als het professionals zijn. Op dat moment pas besefte ik hoe dit tot stand was gekomen. Pascal had me een paar dagen voor de rally nog gevraagd om het kenteken van de Alfa Spider en de naam van de navigator. Ik had toen voor het gemak foto’s gestuurd van de auto en die is volledig rally-look geprepareerd met de nederlandse vlag en namen op de deuren. Pascal moest toen gedacht hebben WOW er komen pro’s uit nederland meerijden. Op het moment dat ik aangaf pech te hebben met de Alfa ging hij op zoek naar een vervangende rally auto. Vlak na aankomst bij Spa racing keek Daniel enigszins bezorgd en vroeg;”waarom zijn jullie zo laat, had je problemen met de auto?” De auto was prima gaf ik aan maar ik had een probleem met de navigator, waarop hij hard moest lachen en me een boks gaf. Daarna zijn we lekker aan de bubbels gegaan en waren blij dat de dag erop zat qua rally.
Ter afsluiting kunnen we zeker stellen dat we geen rally rijders zijn maar daar was het ons ook niet om te doen. We wilden dit samen doen voor het avontuur en de gezelligheid en een avontuur was het met bovenstaand relaas als resultaat. Hadden we de rally normaal gereden dan hadden we niet zoveel pret gehad en zeker geen lang verhaal. Wat een feest was het om deze Begelux Rally te rijden en al hebben we geen vergelijkingsmateriaal dan kunnen we zeker stellen dat de organisatie in handen is van super enthousiaste mensen waar de passie vanaf spat. Dank daarvoor en ook al die andere leuke en gezellige deelnemers! De najaarseditie van de Begelux Rally komt eraan en daar ga ik zeker weer aan deelnemen met de Alfa Spider die inmiddels is gerepareerd. Ik neem wel een andere navigator mee mijn broer Randy. Hij is jarig in oktober en ik ook dus dit wordt een cadeau voor ons beiden.
Jeffrey Wener