Amper de motor gestart en op weg vanuit Spa daar hadden we de eerste fout al te pakken.

Ik had de route niet via dat witte weggetje met RC E ingetekend, maar via de gele hairpin…grrrrr…nog niet wakker, of waren dat de 21 biertjes van Wouter Bakker? 

Wij, Joris Buys en ondergetekende zijn met de BMW 2002 met 5-tonige hoorn “rustig” aan de SLS 2018 begonnen op dag 1 van Spa naar Luxemburg.

Gewaarschuwd dat het klassement met name op de regularitys zou worden bepaald zijn we vol moed gestart met de eerste RP, pijlen de kortste route…tja na 2400 meter rechts lukte niet en direct in het dorpje Haute Bodeux de weg kwijt.. Zo de toon was gezet…en er volgen deze SLS nog 8 regularitys!!
Nu bleek de schaal bij deze RP niet te kloppen. Op de kaart was 1:100.000 vermeld, terwijl die 1:50.000 was…deze RP werd terecht neutraal gemaakt.
Verder met diverse kaartleesystemen en verschillende kaarten, waarbij door ons nog een paar fouten werden gemaakt op weg naar Luxemburg.

Vrijdag van Luxemburg naar de Pommery in Reims. De regen kwam met bakken uit de lucht. Maar goed dat het systeem een vrije route met punten was, konden we ons daarop concentreren want het is immers lastig navigeren met beslagen ruiten.

De RP waar een klein haakje op de pijl was getekend leek ons niet moeilijk en pakten 3 seconden…maar we reden een lusje te vroeg, die was er ter hoogte van de oude spoorlijn.

Nog een keer rond want daar moest toch wel een controle staan…pfff….daar stond die RC Y, maar wel 200 meter verder! 

 Zaterdag van Reims naar Lille, de dag van Parijs Roubaix, prachtig om ieder jaar in maart/april op TV te volgen. Met de auto is het toch wat minder. Een mooie pijl in een bos hield in dat er drie keer over een zelfde weg moest worden gereden en dat werd zelfs de vrouwelijke boswachter te gortig en plaatste oude groen uitgeslagen verbodsborden op de route. Maar gelukkig geen consequenties.

We hadden grote moeite om de juiste route te vinden na Branscourt, alles geprobeerd en zaten bijna vast in de wijnvelden. Het koste ons 10 minuten, bleek er dus niets aan de hand te zijn…nou ja zie de kaartjes….zoek de overeenkomsten?

Nog meer niet kaartwegen….

Deze dag zat er een punten vrije route in met maar 6 punten, nou dat hebben we geweten.

We hebben de oude spoorlijn , de RC P niet kunnen vinden.

Verder langs Verdun en Ieper, mooi dat er op de kaartfragmenten zelfs aandacht werd besteed aan de WO1.

Dan de volgende dag van Lille naar Antwerpen. 

Extra oplettendheid bij geblokkeerde pijlen, immers eerst de kortste route van pijl naar pijl en dan pas de omrijroute intekenen en rekening houden met de rijrichting.

Pal voor TC 8.3 roken we een benzinelucht, maar eens kijken, we hadden tijd. De benzine stroomde pal onder de vlotterkamer over de warme motor. Dus actie;
• Luchtfilter eraf
• Tinga gebeld
• TC 8.3 op tijd ingeklokt
• Carburateur eraf geschroefd.
• De hoofdsproeier was los gelopen en zat er nog net in.
• Eea weer vastgezet.
• Luchtfilter erop en daar kwam Tinga aanrijden, waar kan ik jullie meehelpen?
• Zeep en water graag, want binnen een half uur alles gerepareerd en we vertrokken 20 minuten achter op onze tijd voor het volgend traject.
• Toen een beetje tijd ingehaald…pfffff

Zondag via Zeeland, met veel fietsers op de weg, naar Scheveningen….

Veel intekenwerk en meten, meten en nog eens meten.. de M of de O?

De N of de O ?

De spanning en de adrenaline steeg dan wel met al die systemen. Hoog NRF gehalte, maar ook mooie slimme opdrachten, zoals DMP naar een volgend punt en laat dat ook de op één na kortste route moeten zijn, immers dat was het kaartsyteem!!

Dan bij een stempel de opdracht 1R en VRW L. we voerden die opdracht uit en ik vroeg me af…stond er wel NVO onder?…wij terug naar die stempel…geen NVO, dus alsnog een stukje route ophalen…de beloning de RC R.

Bijna als laatste ook nog een regularity waar we op een niet kaartweg uitkwamen..en nu…..door….ik wil een opdracht??.....gelukkig twee pijlen naar beneden en zo kwamen we weer op de kaartweg en even gezwaaid naar de geheime tijdcontrole.

De traditionele finish in Scheveningen, altijd feest!

Een prima SLS met heel veel variatie wat veel plezier opleverde en een 7e plaats in het klassement. In de eindstand zit minder dan 100 punten tussen plek 4 en 7, dus spanning genoeg..

Alle winnaars nogmaals gefeliciteerd en de complimenten aan de organisatie.

Jaap Jongman en Joris Buijs

“Happy MidSummer Drive”

Het is alweer 1 jaar geleden dat Henk en ik een rit gereden hebben maar de” Midsummer Drive” staat inmiddels vast op onze kalender, na een lange hete summer periode was het zaterdag morgen een natte bedoening dus de soft top bleef dicht dit omdat het er nogal dreigend uitzag.

De startlocatie was snel gevonden even buiten de kom van Zeeland ( NB) wij melden ons aan de inschrijftafel onze starttijd was 09.47 uur en na het intekenen van de route ”pijlen kortste route” wij onderweg de route liep door voor ons redelijk bekend gebied met ook prima onverharde wegen de constructie waren niet al te moeilijk maar bekend zijn met het gebied leverde toch een FOUTE controle op dom dom en de controle F totaal niet gezien, ook nog eens de nodige tijdstrafpunten bij TC 2.

TC 2  |  damesbemanning Yvonne Hak en Petra van Lankveld

Hierna ingetekende lijn met barricades hier vonden wij dat er wat scherprijders niet gehonoreerd werden met een controle jammer de enige barricades 1,2 en 3 waren makkelijk op te lossen wel leuk gevonden maar waarom de controle X geneutraliseerd werd ?? na een niet te moeilijke ingetekende lijn door het Brabantse land begon de maag toch een beetje te knorren maar daar was de lunchpauze in ” Het Witte Huis” waar prima verzorgde lunch op de deelnemers stond te wachten.

Na de maag tot bedaren te hebben gebracht vertrokken voor het we met een scoren van 74 strafpunten voor het 2de traject grensbenadering en pijlen punten.
De grensbenadering was redelijk eenvoudig met een prachtige mini rotonde ( zwart stipje) getekend op een gele weg, er waren niet veel deelnemers die dat gezien hebben dit leverde de controle R met HK op.

De pijlen met punten rit zat leuk in elkaar punt 33 dat was even opletten de weg aansluiting kon je nog net zien dat leverde controle V op verder prima traject maar er rees wel een ongenoegen hebben we wat over het hoofd gezien !!! we zaten zo ruim in de tijd 45 minuten voor op het schema maar gelukkig waren wij niet de enige kortom het was een leuke rit maar er mag wel wat meer in de volgende keer.

Na dat de voorlopige uitslag hing zagen we dat het 2 de traject foutloos door ons was afgelegd echter het morgentraject leverde 74 strafpunten op dus de klassering werd een 14 de plaats.
Hartelijk dank voor de leuke rit niet al te moeilijk maar er mag wat meer in zitten en gelukkig weinig kaart manipulatie zo moet kaartlezen zijn, als uitzetter(s) heb je toch geen goed gevoel als nummer 1 zich klasseert met 210 of meer strafpunten.

Dit waren onze bevindingen equipe nr; 17 Henk de Best en Bart Cornelissen.

CLASSIC 500 CHALLENGE - GABY IS TERUG

Scherven brengen geluk? Ik ben niet zo van het bijgeloof, maar dat zou wel wat compenseren. Want op donderdag 7 juni – een dag voordat de 9e Classic 500 Challenge van start zou gaan – valt mijn bril op straat. Met een gebroken glas tot gevolg. Met 2 dagen navigeren in het verschiet word ik daar niet vrolijk van. Gelukkig gaat het om het glas voor mijn minst goede oog, dus hopelijk valt het zicht door de barsten mee. Ik heb als alternatief een zonnebril op sterkte, maar in een dichte auto werkt dat niet echt.

Vrijdagochtend vroeg toch maar vol goede moed op weg naar de start bij het nieuwe Van der Valk hotel aan de oostkant van Apeldoorn. Daar staan driver Wytze van Leuveren en Gaby 2.0 al te wachten. Zoals wellicht wel bekend, op de dag voordat dit jaar de Tulpenrallye van start zou gaan brandde de bekende witte Porsche 911 van Wytze – met als koosnaam Gaby – volledig uit. Eeuwig zonde. Nog voordat we een kans hadden om de strijd aan te gaan was het feest voor ons dus al voorbij. Maar dankzij de inzet van wat vrienden in het rallywereldje kwam er een paar uur later een oplossing. Er was via-via een reserveauto beschikbaar. Toen we vernamen wat ons alternatieve vervoer zou kunnen zijn, was de knoop om alsnog te starten snel doorgehakt. Detron CEO George Banken stelde zijn reserveauto ter beschikking. Een Porsche 911. Een witte. Van 1971. Het kon eigenlijk niet waar zijn. Alsof Gaby zojuist als een feniks uit de as was herrezen…
Doordat de afhandeling door de verzekering nogal wat voeten in de aarde had, was er voor de rest van het seizoen nog niet meteen een andere wedstrijdauto voor Wytze. Gelukkig mochten we nu opnieuw starten met Gaby 2.0. Weliswaar met startnummer 13, maar ik was niet zo van het bijgeloof, dus dat maakt niet uit…?

Om 8:43 rolde equipe 13 het parkeerterrein van het hotel af. In het kader van “scherven brengen geluk” hebben we net nog even een onhandig geparkeerd koffiekopje tot splinters gereden… Voor mij zou het de 8e keer zijn dat ik hier zou starten. En ik weet inmiddels dat wie van start gaat in de Classic 500 weet wat hij of zij kan verwachten. Een goed verzorgd NK waardig evenement dat – zeker in de Sterklasse – een tamelijk uitdagende route kent. En dat laatste zou niet lang op zich laten wachten! Al snel werden wij geconfronteerd met een stukje kaart van ca. 1960, waarop de A50 nog niet aanwezig is. Met een paar punten vrije route werd er meteen al flink gedwaald door de deelnemers. De toon was gezet! Sommige verbindende gedeeltes verleidden je als contrast tot lichtelijk in slaap geraken, terwijl je tussendoor echt scherp moest zijn. Zo moesten we tijdens een regularity opletten om niet een verkeerde geheime tijdcontrole aan te doen. Deze stond voor onze klasse op een niet-kaartweg maar stond in het veld wel goed zichtbaar te lokken. Een valstrik die de gewiekste uitzetter Martin Roosenboom vaker heeft toegepast. Bij de koffiepauze in Oud-Dijk waren zo de eerste strafpunten al uitgedeeld.

En verder ging het, met een prettige variatie aan systemen en kaarten , langs prachtige weggetjes door de Achterhoek. Jammer alleen dat het weer af en toe niet best was. De regenval zorgde er wel voor dat de fotografen spectaculaire plaatjes op de onverharde wegen konden maken. Bij restaurant De Schoppe buiten Aalten was een welkome pauze, waar de smakelijke rallykroket er wel in fietste. Volop verhalen natuurlijk, over wie waar wat fout had gedaan. Nee, niemand was inmiddels nog ongeschonden. Ook dit jaar was de “500” geen flauw toerritje!
In de middagsectie was er wederom voldoende te beleven. Oppassen dat je een punt niet nogmaals aandeed of een gedeelte van de route tegengesteld reed. Doorhebben dat er een weg van de kaart was gepoetst of dat een pijl niet op een weg was getekend, maar dwars door het veld ernaast. En alert blijven op vertekende wegen en aansluitingen, want er zaten behoorlijk veel kaartmanipulaties in verwerkt.
Zo werden grote delen van de Achterhoek onveilig gemaakt, alhoewel er overwegend best netjes gereden werd. Van de Achterhoek rolden we gaandeweg Twente in, over wegen die zich perfect lenen voor onze hobby. Waar we dus ook vaker met rally’s komen, maar waar een goede uitzetter altijd weer zorgt voor verrassende wendingen. Aan het eind van deze inspannende vrijdag konden de deelnemers bijkomen in het uitstekende Van der Valk hotel in Enschede. Na het prima verzorgde dinerbuffet werden de dagprijzen verdeeld en niet heel verrassend ging die in de Sterklasse naar de equipe die de afgelopen 2 jaar er met de winst vandoor ging, Jacqueline Zuiderwijk en Jürgen Donders. Maar equipe 13 zat hen in de stand echter binnen 1 routecontrole afstand op de hielen! Morgen zou wel eens een heel spannende dag kunnen worden…

Na een behoorlijk vroeg ontbijt gingen we om 7:43 weer op pad voor dag 2. Houden we aansluiting, maken we nog een kans…? Ook nu weer genoeg variatie aan systemen en een hele listige regularity op een oude kaart, waar je onderweg ook nog de juiste omrijroute moest rijden. Helaas wel een routeconstructie tegenkomen, waarbij sommige deelnemers nog net even gewiekster bleken dan de ervaren uitzetter. Met een hier zeldzame neutralisatie tot gevolg. Vandaag kon wel wat meer van de fraaie routes genoten worden vanwege een vrolijk zonnetje. Wat dan wel weer maakte dat binnen in de auto’s de temperatuur nog wat extra opliep…. Tussen het Sallandse Dalfsen en Heino kon men weer even op adem komen bij De Witte Gans met een plezierige lunch op het terras. Over en weer was men ook vanmorgen wel weer in de fout gegaan. Als we hier aangesterkt weer vertrekken staan we nog steeds binnen 1 controle van de top…
Uitdaging na uitdaging blijft volgen, het valt niet mee om in de warmte het hoofd koel te houden. Een gedeelte is voor mij wel bekend terrein als we via mijn woonplaats Deventer over de IJssel gaan. Maar dat is niet eens altijd een voordeel. Welke is nu de juiste controle op het punt bij het “Jürgen Donders Airport”?

In Apeldoorn krijgen we bij een bemande controle de laatste routekaart uitgereikt. Geen tijdsdruk meer, maar wel bij de les blijven op dit lastige kaartfragment. Voor wie wegen de laatste loodjes het zwaarst…?
Weer aangekomen bij Van der Valk in Apeldoorn is het tijd voor een welverdiend drankje op het terras.
Het was een pittige rally. Maar eigenlijk ook weer precies zoals ik had verwacht. Hier komen we voor!
Hoe zou het klassement er uitzien? Na het overdadige dinerbuffet zouden we het weten.
Uiteraard niet voordat alle sponsors en marshals bedankt werden, want zonder hen is het organiseren van evenementen zoals dit helemaal niet mogelijk. Maar dan komen de verlossende woorden van Martin en Frans. In de Tourklasse waren Peter Paul Buijs en Arie van Barneveld de toppers. Bij de Sportklasse gingen de grootste bekers verdiend naar Henk Hoogeveen en Gerbrand Lohman. Hoogste tijd dat deze mannen naar de Expert/Sterklasse gaan promoveren!
En dan tot slot de winnaars in de Sterklasse: Wytze van Leuveren en ondergetekende…
Wat een mooie strijd was het, wat spannend en wat gaaf om op het laatst toch bovenaan te eindigen.
En minstens zo mooi, de geest van Gaby is terug. Deze combinatie kan nog steeds winnen!

Alle dames en heren betrokken bij Classic Rally Promotions worden bij deze hartelijk bedankt voor het neerzetten van één van de meest aantrekkelijke rally´s van Nederland. Volgend jaar volgt de 10e editie. Je kunt er maar beter bij zijn. Wij in ieder geval heel graag!

Rutger Kwant

P.S. George, je bent een topgozer!

Na de keuring leek de auto helemaal klaar voor de Tulp en hebben wij de auto weg gebracht naar Tinga voor transport naar Nice. Zelf had ik een vlucht met Easyjet geboekt via Brussel omdat die op een keurige tijd vertrok. Helaas werd de vlucht gecancelled in verband met stakingen van de luchtverkeersleiding in Frankrijk, maar ik kon overboeken naar een vlucht vanaf Amsterdam. Die zou vertrekken om 07.00 maar bij aankomst op Schiphol bleek deze vlucht vertraagd in verband met technische problemen tot 13.00. Daar had ik niet zo vroeg voor uit de veren hoeven komen.

Na een probleemloze vlucht werd ik op het vliegveld opgehaald door mijn navigator en zijn nicht die toevallig in Cannes woont en waar hij al een paar dagen logeerde en werden wij keurig afgeleverd bij het Hotel. Daar stond onze auto al op ons te wachten dus dat ging lekker vlot allemaal. Prima hotel, mooie kamer met zeezicht dus op de boulevard een terras uitgezocht en daar heerlijk gegeten. Mooi begin van hopelijk een mooie week.

Op zondag niet de Turini gereden, die had ik al in 2013 gedaan bij de 60e verjaardag van de Tulp. Maar in plats daarvan geprobeerd een stuk van de route van maandag te vinden. E#n natuurlijk meegedaan aan de Wayer challenge en een stukje met die fantastische boor gestuurd.

Maandag van start en het ging best aardig dachten wij maar we waren niet de enige en zeker niet de beste. Maar toch tevreden in Avignon nog een biertje gedronken na een best goed diner.

Dinsdag net even van de route af een flinke knal onder de motorkap en toen bleek om onduidelijke redenen de 123 ontsteking uit elkaar gevlogen te zijn, verdelerkap er af en rotor beschadigd. Maar toch de boel weer draaiend gekregen en bij de lunch een nieuwe rotor gescoord bij de altijd aanwezige Bas serviceploeg.

Dinsdagavond in Valence de slechtste maaltijd van de rallye gegeten en de kip bleek niet helemaal zuiver op de graat want de dag er na protesterende darmen. Gelukkig Imodeen in de tas dus dat hielp.

Woensdag op weg naar Lyon een lekke band opgelopen en later bleek dat de bang in het zijvlak was gescheurd dus niet te repareren. Gelukkig iemand gevonden die ons wiel mee nam en er een band onder heeft geregeld en donderdag hadden we de band weer terug.

Donderdag op naar Belfort waar we de avondetappe hadden en die startte met een regularity meteen 2 minuten na de start. Nog geen 2 kilometer onderweg weer een klap onder de motorkap en n u bleek de 123 echt de geest te hebben gegeven. Na een wijze les in het verleden hebben wij een mechanische ontsteking in de auto en Classic Job heeft die er keurig in gezet dus we reden wel weer, maar TC tijden niet meer gehaald en de regularity natuurlijk ook naar de bliksem.

Vrijdag leek goed te beginnen, de ontsteking stond inmiddels zo'n beetje op tijd en de auto reed prima. Na wat regen in de eerdere etappe's knapte het weer lekker op en dat rijdt toch fijner. Helaas was de pechduivel nog niet klaar met ons en hing ineens de motor scheef in de auto, motorsteun defect of zo. Bas kwam langs, zag en overwon ook dit probleem, er bleken 2 bouten uitgelopen te zijn en dat was snel gerepareerd. Maar wel lang genoeg uit de rally geweest om toch maar direct naar de lunch te gaan.

Zaterdag moest dan onze dag worden, op naar St Gerlach. Het ging weer lekker, we vonden flink wat bordjes en de route was weer prima uitgezet. Totdat er een vreemd geluid onder de motorkap vandaan kwam en ineens de temperatuurmeter in het rood stond en de olie een temperatuur van 120 graden had. Dus daar sloeg de pechduivel nog een laatste en fatale keer toe. We waren 3 liter koelvloeistof kwijt zonder dat meteen duidelijk was waar die was gebleven. De olie op de peilstok leek wat sludge achtig en ook op de vuldop zat lichte sludge. Maar de olie stond op normaal peil. Achteraf bleek de koelvleoistof wel in de olie te zijn gekomen maar was meteen als stoom weer via de carterontluchting verdwenen.

Dat betekende echt einde rallye voor ons en dus wachten op de sleepwagen, wachten op een taxie naar de huurauto en toen maar direct naar huis door gereden waarbij we op 17.30 Maastricht passeerden.

Terug kijkend was de rallye best goed uitgezet al zitten er altijd wel kleine foutjes in de routeboeken. De routes waren prachtig, de wegen rustig en behoorlijk vrij van verkeer, de hotels deugden, de maaltijden waren met uitzondering van Valance best aangenaam, de lunchlocaties waren prima, de testjes niet echt spannend en op een enkeling na, waar we de bogey tijd niet hebben gehaald. Maar in de 24 keer dat ik de Tulp heb gereden ben ik nog nooit tegen een DNF aangelopen en heb ik nog nooit zoveel pech gehad.

Wij verwachten dat de pech nu ook wel op is, dus gaan we de auto opknappen en zijn we er in 2019 vast weer bij! Iedereen bedankt voor de gezelligheid, de techneuten bedankt voor hun ondersteuning, zonder jullie hadden de de zaterdag vast niet rijdend gehaald, de organisatie bedankt voor het vele werk dat jullie hebben verzet en iedereen tot 2019!

Equipe # 21 | Ed Bijster - Wim Aalders