Vandaag mogen we weer!

Het is alweer enige tijd geleden dat de auto de garage uitkwam voor een rally en we zijn dan ook blij dat het weer tijd is voor de Alzheimerrally. Onze ervaringen met deze rally en de organisatie staan bij voorbaat garant voor een prima rallydag!
En dat bleek ook dit jaar weer te kloppen. In totaal 163 auto’s werden uitgewuifd door Erben Wennemars en aan het eind van de dag met lachende gezichten weer ontvangen door Bert van Dool.

In de Alzheimerrally is tijd geen valkuil, de TC-tijden zijn zo gepland dat je nooit hoeft te haasten en de minuten die je over hebt kunt gebruiken om het volgende traject alvast in te tekenen. Voor de start krijg je het routeboek dan ook al wat eerder, zodat het eerste traject rustig kan worden ingetekend. Dat begon al direct met een piepklein voetje aan pijl 1 en aan pijl 5, om ons eraan te herinneren dat het belangrijk is om al tijdens het intekenen de kaart goed te bekijken.
Op het kaartfragment tussen kaartovergang A en B dacht ik nog een bermlijn te zien maar ter plaatse bleken er uitsluitend wandelpaden te zijn.

Aangekomen op pijl 10 zagen we een rij auto’s voor een tijdcontrole staan. De ex-aequo GTC! Komt mijn hele oude rallybord van pas, daarop zit al jaren een bijna nooit meer gebruikte notitie, hoe je de ideale tijd moet uitrekenen. In de jaren dat wij net begonnen met rally rijden was het gebruikelijk dat je bij elke TC je ideale tijd zelf moest uitrekenen, nu is dat bijna altijd voorgedrukt op de kaart. Afgelegde kilometers delen door gemiddelde snelheid en dan vermenigvuldigen met 60 levert de rijtijd in minuten op.

De bermlijn onderweg naar TC3 zag ik wel goed. Niet tijdens het intekenen, maar toen we al op de weg zaten ontdekte ik ineens dat de einde weg werd afgesloten door een bermlijn. Snel gekeerd en een andere route geconstrueerd wat een goed idee was omdat deze controleletter N in de pauze de meest gemiste letter bleek.

Na de onderbreking van pijl 5 konden we van start in de regularity waarin niet alleen de moeilijkheid zat goed de kortste route in te tekenen maar ook nog eens een kruispunt was vertekend. Hier stonk ik goed in. Ik realiseerde me dat we te noordelijk bij het kruispunt uitkwamen maar dacht dat de weg waar we in moesten wel op de juiste plaats lag. Achteraf niet logisch, maar tijdens een regularity moet je toch in een fractie van een seconde de beslissing nemen. Daarop corrigeren heeft – tijdens een regularity - geen enkele zin.

Het laatste gedeelte naar de lunch bracht ook een mooie afwisseling tussen goed intekenen en het construeren van omrijroutes omdat niet alle wegen altijd precies aansluiten zoals op de kaart of niet te berijden waren.

Na de uitgebreide lunch bij Erve Brooks aan de slag met een BARIL, barricaden op de ingetekende lijn met om barricade 2 een hele lange omrijroute die al snel een stempel met HK opleverde en vervolgens weer door met pijlen/punten kortste route. Genietend van de mooie wegen hadden we het gevoel dat we niet al te veel moeilijkheden tegenkwamen in het middagdeel. Het rijden ging vlot en er hoefden nauwelijks omrijroutes te worden geconstrueerd. Dachten we.

Maar, de werkelijkheid was anders, bleek achteraf. Een wegaansluiting die niet op de kaart stond hebben we vrolijk gereden, niets van gemerkt en rondom Stroe (bij pijl 8 voor de expertklasse) klopte het allemaal niet zo en besloten we aan de voet van pijl 9 eerst terug te rijden om de aansluitingen en route tussen pijl 7 en 8 nog eens te bekijken. Gevoel goed, conclusie verkeerd. Pas later, namelijk de aansluiting van de weg waarop pijl 8 lag richting pijl 9, klopte de weg niet en hadden we een omrijroute moeten maken om een gemist stuk route op te halen. Niet gezien!

Bijzonder is dat deze rally voor alle klassen niet alleen leuk maar ook leerzaam is om te rijden en daarmee voor deelnemers die vaker rijden een goed moment om het eens in een hogere klasse te proberen. In de expertklasse variëren de moeilijkheden van het bestuderen van de kaart tijdens het intekenen (zoals bijvoorbeeld de veel gemiste bermlijn in traject 2), het toepassen van het reglement (wegen mogen in één richting bij het systeem pijlen/punten kortste route maar slechts één maal bij het systeem grensbenadering) en tijdens het rijden van de route zorgen dat uitsluitend kaartwegen worden bereden en indien nodig een omrijroute construeren. In de tourklasse is een combinatie gemaakt van routebeschrijving, bol-pijlsysteem en kaartlezen zodat het ook voor de meest onervaren equipes een leuke route is om te rijden.
Op deze manier kan iedereen een bijdrage leveren aan het goede doel, dat dit jaar maar liefst het bedrag van € 72.000 kreeg overhandigd!

Hetzelfde geoliede organisatieteam verzorgt de Classic500 die wordt verreden op 9 en 10 juni 2017. Heb je de smaak te pakken gekregen? Je kunt nog inschrijven. Ik heb er al zin in!

Yolanda Zijl

Expertklasse: Equipe # 8 Jan Peter & Yolanda Zijl

Daar sta je dan met je goed geprepareerde klassieke rallyauto. In the middle of nowhere.

Gelukkig is het uitzicht bijzonder fraai. Het is effe niet anders. De druk liep gewoon te hoog op. Die plaspauze kon echt niet langer wachten. Daarna konden we wat meer onspannen verder. Gelukkig konden we verder, want de reden van het stilstaan had zomaar heel anders kunnen zijn...
Op donderdag 5 april startten een import Zeeuw uit Renesse en een export Zeeuw uit Goes in de 12e editie van de Coppa d‘Europa. Vanuit zonnig Maastricht werd vertrokken voor een uitdagende driedaagse rally van zo’n 1500 kilometer naar München. Zoals iedere uitzetter heeft ook René Smeets zo zijn eigen stijl.

Ik heb zelf slechts enkele rally’s van de hand van René gereden en de laatste is al enkele jaren geleden. Het kan dus best zijn dat het niet snel (genoeg) lukt om het gedachtenpatroon van de architect van deze rally eigen te maken.
Wat het evenement ook een extra eigen karakter geeft voor een (in principe) Nederlandse rally is de grote diversiteit aan nationaliteiten. Aan de start stonden equipes afkomstig uit Nederland, België, Luxemburg, Duitsland, Zwitserland, Denemarken, Zweden, Noorwegen en Engeland.
Net voor negen uur van start gegaan wordt onze Volvo Amazon achtervolgd door een witte wolk. Mede door de geur die deze met zich meebrengt maakt dit ons tamelijk bezorgd. Dit kan niet anders zijn dan verbrande koelvloeistof en dat kan alleen maar betekenen dat de koppakking niet meer in orde is. Of erger, dat er een scheurtje in de cilinderkop zit. Dit euvel heeft deze stoere Zweed dit jaar al eerder gekweld. Na een revisie leek dit opgelost. Maar wat we nu waarnemen laat ons twijfelen of we de eindstreep wel gaan halen... Tijd om het nu snel op te lossen is er niet, dus rijden we maar gewoon verder en hopen we dat het mee zal vallen. Wij zullen als ware Zeeuwen worstelen en pogen boven te komen!

Maar het maakt ons wel onzeker. Hierdoor heeft Harry zijn koppie er niet helemaal bij en botst bij een wegversmalling bijna op een tegenligger. Dat gaat lekker en we zijn Nederland nog niet eens uit... Maar de knop gaat om en de rust keert terug in de auto. Dat moet ook wel, want de eerste RP (regelmatigheidsproef) wacht al kort over de grens met België. Concentratie is essentieel nu, want alle RP’s hebben een pittige gemiddelde snelheid van 50 km/uur. De verkeerde route rijden is meteen dodelijk voor je klassement! Maar we hebben het idee (illusie?) dat het wel lekker loopt. Harry en ik hebben natuurlijk al vaker samen gereden en we zijn aardig op elkaar ingespeeld. De samenwerking in de auto verloopt prima. Gaandeweg groeit toch het vertrouwen, al merken we ook dat het vermogen dat de motor levert merkbaar minder is dan normaal. Als straks de heuvels bergen worden kan dat wel eens vervelend worden... Focus! Eerst de route maar eens goed rijden. Die route is zoals we dat van René gewend zijn erg plezierig om te rijden. Veel rustige weggetjes, bebouwde kommen worden zoveel mogelijk gemeden en voor de stuurman is er werk aan de winkel door de vele bochten. Het blijkt een echte rijdersrally.

Geen gepruts met kaartmanipulaties. Dat is niet de stijl van Smeets. Zie maar dat je de juiste route bedenkt, vind en rijdt. Helder. Al zijn de overgangen tussen de verschillende routesystemen niet altijd even duidelijk. Dit vergt af en toe wat extra lees-, kijk- en denkwerk. Bij de lunch in het Luxemburgse Stadtbredimus aan de Moezel zou blijken dat ik bij het systeem routebeschrijving op kaart toch een domme intekenfout heb gemaakt. Jammer!
Tevens zou blijken dat er een dikke liter koelvloeistof verdwenen was...

De eerste dag waren er geen echte tijdcontroles, al diende je wel de verschillende posten zoals de starts van de RP’s binnen een bepaald tijdraam aan te doen. Ik moest er blijkbaar toch een beetje inkomen, want die eerste dag liepen we toch wel wat achter op het ideale tijdschema. Toch nog even terugrijden, klopt dit allemaal wel? Hebben we wel de juiste weg?
Dat wordt straks spannend als er wel echte tijdsdruk is...?
De routes worden steeds mooier. Omdat er geen kaartmanipulaties zijn, lukt het mij als navigator zelfs om wat van de fraaie omgeving mee te krijgen. En om mee te kijken naar de controlebordjes. Die weliswaar goed herkenbaar zijn, maar soms wel erg laag in de berm staan. Via de Franse Vogezen bereiken we na een dikke 500 kilometer eindelijk de eerste finishplaats Karlsruhe. Het was mooi, maar we zijn wel aardig gaar na zo’n lange dag.

Dineren tegen een uur of 10 in de avond past ook niet zo goed bij mijn bioritme.
Na als een stel blokken geslapen te hebben was het weer vroeg dag. Want voor we van start zouden gaan wilden we eerst een garage vinden waar we extra koelvloeistof konden inslaan. Met hulp van de hotelreceptie lukte dat en ondanks de wegwerkzaamheden rond het hotel waren we net voor onze starttijd weer present. De tussenstand na de eerste dag bleek aangenaam verrassend, want we stonden zowaar op de eerste plek in de Superklasse!
Dat is natuurlijk prachtig, maar het legt meteen de lat voor de komende dagen wel extra hoog. Vanaf plaats één kun je enkel nog zakken...
Maar vol goede moed en met een witte pluim achter de auto verlaten we Karsruhe. Met een koude motor lijkt de lekkage het grootst te zijn. Flink warm rijden dan maar!

Ook de tweede dag staan er naast de nodige kaartleesuitdagingen enkele RP’s op het programma. Genoeg gelegenheid om strafpunten te verzamelen! Het kaartlezen is voor ervaren bemanningen niet extreem moeilijk. Al moet je af en toe toch even puzzelen wat de kortste route is. Ook zitten er enkele leuke oude wegsituaties in, waarbij er in de huidige werkelijkheid enkele wegen zijn die niet op de kaart staan. Het blijft opletten geblazen.
Wat soms niet meevalt, want de route vanuit Duitsland, via Liechtenstein naar het Oostenrijkse Dornbirn is werkelijk schitterend! Gelukkig zijn we deze dag een stuk eerder bij de finish, want het uitzicht vanaf de bar op de 11e etage vanaf het Sheraton Panoramahaus hotel is als bonus adembenemend. Over de rand van het balkon kijk je over de bergen uit en rechtstreeks op de straten diep onder ons.
We zijn blij dat we nog steeds rijden en dat het ondanks een beperkt vermogen lukt om de hoogteverschillen binnen de gestelde tijden te overbruggen. Wat zou morgen brengen?
Na een uitstekend ontbijt kreeg de Volvo weer wat lekkere extra koelvloeistof toegediend.

Dag drie bleek het wederom prachtig weer te zijn. En tot onze verbazing stonden we nog steeds bovenaan het lijstje! Maar de kop van het veld zat nog immer dicht bij elkaar, dus konden we ons geen foutje permitteren. Extra leuk was dat nu voor het eerst in een aantal jaren de top drie uit Nederland afkomstig was. Helaas zou dat niet zo blijven. Niet ver in de ochtend komen we de stilstaande Alfa Giulia van Paul Zweers en Rogier Simon tegen. Bij het achteruit rijden was de aftapplug van de benzinetank door een stenen rand door de bodem gedrukt. Alle benzine lag nu op straat... Hun fraaie tweede positie ging hierdoor heel lullig verloren. Gezien de overvloedige Duitse concurrentie zat het gedroomde volledig Nederlandse podium zat er nu waarschijnlijk niet meer in. De laatste dag was qua navigeren niet bijzonder moeilijk, al waren er nog genoeg routecontroles te noteren. En de route was opnieuw echt de moeite waard. Jammer dat enkele afsteekmogelijkheden tot het rijden van de (aller)kortste route niet werden beloond, maar verder stak alles goed in elkaar. Aangekomen bij het laatste hotel in München kon het grote speculeren en afwachten beginnen. Een lekker koel biertje helpt daarbij enorm!

Bij de Coppa wordt het resultaat van de slechtst gereden RP geschrapt. Nu had de Duitse equipe Schepper/Mohr met een Porsche 911 het behoorlijk goed gedaan, daarnaast hadden ze een tamelijk hoog schrapresultaat. Na dag twee stonden zij op de 4e positie. Mede door het uitvallen van de equipe Zweers/Simon was het niet denkbeeldig dat zij uiteindelijk zouden winnen. Spannend! Totdat dan eindelijk de einduitslag wordt opgehangen.

Dan blijkt dat wij de Zeeuwse vlaggetjes op de voorschermen van de Volvo eer hebben aangedaan, wij hebben geworsteld en zijn bovengekomen. Luctor et emergo!
We hebben Schepper-Mohr nog net achter ons weten te houden en Hanja Jonker met Paul Hooiveld – toevallig ook in een Volvo Amazon – werden verdienstelijk derde.
Wat een geweldig gevoel. Zeker voor Harry betekende dit heel veel. Vorig jaar werd bij hem een hele nare aandoening geconstateerd. Inmiddels lijkt hij daar goed van hersteld. Dat hij dit nu mocht meemaken maakte hem dusdanig geëmotioneerd dat hij bij de prijsuitreiking moeite had om uit zijn woorden te komen. Iets waar Harry normaal nooit zo veel problemen mee heeft, dat zal menigeen kunnen beamen...

Dit is wat ons betreft een prachtige overwinning. In een absoluut prachtige rally. Wat er in eerdere edities ook voorgevallen mag zijn, er is een puik stuk werk afgeleverd door René, Rudolf, Wiel en alle andere dames en heren medewerkers en officials van RRE Events die deze Coppa d´Europa hebben mogelijk gemaakt. Wie in 2018 een goed verzorgde rijdersrally wil meemaken zou toch (weer) eens de Coppa d’Europa moeten overwegen!

Rutger Kwant

Equipe # 85 |  Harry Rupert - Rutger Kwant  | Volvo Amazon 122S

De Rally van de Grensstreek kent al een lange geschiedenis, afgelopen weekend werd de 18 e editie gereden.

In 2004 was het ons als redelijke nieuwkomers in het de klassieke rallywereldje al een keer gelukt om algemeen winnaar te worden. Zouden we dat in 2017 met een andere uitzetter nog een keer kunnen herhalen?
Uiteindelijk ben je wel 13 jaar wijzer (?) maar in ieder geval zowel voor mens en machine ook 13 jaar ouder !
De organisatie had ons voor de gemoedsrust het startnummer 13 toegekend maar dat terzijde.

Een mooi deelnemersveld met 66 equipes werd op zaterdag ochtend op voor hun kenmerkende gastvrije manier ontvangen door Eric Klunder en zijn vrouw Miriam. Na de briefing en de koffie met vlaai was ieder klaar voor vertrek en mocht er 10 minuten voor de starttijd worden ingetekend.
De zaterdag route voerde voor een groot deel over de mooie rustige wegen van Noord Limburg met 310 wedstrijdkilometers en met een leuke afwisseling van verschillende kaartleessystemen. Eerlijk gezegd moesten we in het begin een beetje aan de “geest” van de uitzetter wennen ondanks zijn troostende woorden bij de briefing maar gelukkig had hij daar ook aangegeven dat er geen foutcontroles stonden! Het werd een fijne rallydag met lekker rijden en niet veel geneuzel. Voor de chauffeurs was de test op het terrein van HAL89 in Ysselstein natuurlijk geweldig, heerlijk te rijden en omdat het resultaat alleen voor ex aequo telde hoefde niet tot het uiterste gegaan te worden. Slecht 2 equipes kwamen met 3 seconden verschil in de buurt van de normtijd van 2 minuten.

Na een uitstekende barbecue en de nodige consumpties was de uitslag van de zaterdag inmiddels bekend en we hadden een ruime voorsprong op de concurrentie. Piet Bremer en Ton Drost werden door mechanische problemen geplaagd maar gelukkig konden zij zondag nog van start gaan om ons te belagen.
Op zondag stond nog ruim 240 kilometer op het programma door de Brabantse Kempen en de Belgische grensstreek. Er was prachtig weer voorspeld en dat hadden niet alleen de rallydeelnemers begrepen, in de loop van de dag ontstonden er steeds meer ongenummerde natuurlijke barricades van wandelaars, fietsers, scootmobielen en paarden. Daardoor was het tijdschema na de lunch maar moeilijk te halen maar desondanks zat ook de zondag route prima in elkaar en Erik had een aantal hele mooie kaartlees situaties weten te vinden. Daardoor bleven we niet foutloos maar wel met ruim voldoende voorsprong om de Expertklasse ruim te winnen.

De Rally van de Grensstreek is een echte aanrader voor wie een lekkere rij rally wil rijden met niet al te veel gepriegel. Een gastvrije en toegankelijke organisatie die oog heeft voor de deelnemers met een snelle rekenkamer en vlotte afwikkeling van de vragenbriefjes. Al met al was het een zeer geslaagd rally weekend en we zijn volgend jaar zeker weer van de partij.

Janhein en Michiel de Rooij

Het was zaterdagochtend, 1 April. De equipes konden vroeg de veren uit want de eerste equipe zou al starten om 8:10 's ochtends. Bij aankomst bij garage Knobbout was de spanning al direct te voelen. De auto's werden voor de deur geparkeerd en hierna snel melden bij de wedstrijdleiding. Onder het genot van een bak koffie en een lekkere slagroomsoes werd er nog eens bijgepraat tussen de vele equipes. Er werd her en der al gesproken over de Coppa d'Europa en de Tulpenrally die alweer voor de deur staan. Het zou weer een heerlijke rallydag worden met aan het einde van de dag nog een pittig toetje voor de kiezen.

De ochtend begon direct met een scherp traject met 'gemodificeerde pijlen' waarbij de eerste valkuil nog geen 500 meter verder lag. Een klein stukje 'witte' weg gaf de navigator direct de opdracht om alert te zijn. Het oogde verder vrij gemakkelijk maar wel lekker om zo even in te komen. Je groeit langzamerhand in de rally. Er waren nog kleine stukjes 'rood' die niet of zo min mogelijk gereden mochten worden en verder een klein stukje aansluiting dat niet klopte. Toch was het even achter de oren krabben toen de equipes allemaal veel te vroeg bij de eerste TC aankwamen. 'Hadden we toch nog anders moeten rijden?' of 'Hebben jullie wel een afsluitstempel?'.

Toch volgde de meeste equipes op tijd voor het tweede traject. Voor de sportklassen ging het verder met nog meer gemodificeerde pijlen. Het was maar een klein stukje maar toch even puzzelen op het bedrijventerrein bij Zoelen. Heerlijk om te zien dat auto's tegen elkaar in rijden en elkaar hierdoor afleiden met de juiste route. Eenmaal het bedrijventerrein uitgekomen volgden de auto's hun route naar de koffiestop bij 'De Betuwe'. Onder het genot van een bak koffie en een lekker stukje taart kon er nog worden overlegd of er nou wel afsluitstempels waren en 'waren jullie ook zo vroeg bij de TC?'. Dit vraag is die dag nog wel vaker voorbijgekomen. Op de parkeerplaats van de stop was vond ook een proef plaats. Tijdens de proef was het de bedoeling dat de bestuurder 1 van de twee kleine paaltjes om zou rijden bij 2 verschillende punten. Bij de eerste in voorwaartse beweging en de ander achterwaarts en hierna snel naar de finish om vervolgens á cheval te stoppen.

Na de koffie werd de weg gevolgd met een BARIL. Opnieuw zat er een stukje bedrijventerrein in waarbij een paar rondjes gereden moesten worden. Onder de blinde vlek bij dit traject was er weer het bekende stukje 'off-road' naast het Lingemeer. Een bekend stukje voor verschillende rally's die worden gereden in dit gebied. Over het algemeen was de BARIL niet zeer ingewikkeld en kwam het neer op scherp blijven en de kaart goed blijven lezen.

Het laatste traject voor de lunch zou starten, was Traject 4. Een traject met pijlen kortste route en punten één na kortste route. Voor de navigator weer even omschakelen en toch het reglement erbij pakken om te kijken: 'hoe zat het ook alweer? Mag je hier wel tegengesteld rijden, punten of pijlen eerder aandoen?' Voor de meeste equipes was het rond punt 3 toch echt even zoeken. Het leek erop of de wedstrijdleiding hier rekening mee had gehouden want precies bij het knooppunt, waar het even zoeken was, vlakbij het punt stond een fotografe gepositioneerd. Misschien was deze dame wel niet van de organisatie maar zij stond hier op de goede plek om mooie foto's te kunnen schieten van alle rondzoeken auto's.
Verder was het toch even opletten bij pijl 8 aan het einde van Traject 4-1. De pijl liep net iets van de weg af een soort parkeerplaats op waar nog een RC iets verdekt stond opgesteld. Weer zo'n klein iets waar je scherp moest opletten tijdens deze rally.

Bij de lunch werd duidelijk dat het klassement niet in de ochtend maar juist in de middag gemaakt zou worden. Het deelnemersveld lag zowel in de Tour, de Sport als in de Expertklasse nog dicht bij elkaar. De moeilijkheidsgraad zou hem dus in de middag liggen wanneer men toch al iets meer vermoeid zou zijn.

Net zoals in de ochtend was het in de middag ook weer even op gang komen met een vrij gemakkelijk eerste traject met punten kortste route. Toch was het bij de eerste punt weer direct opletten. Moest hier nou linksom of rechtsom? Bij de juiste weg was de eerste RC alweer te vinden.
Echter, was het tweede deel van het traject toch net wat moeilijker. Het begon direct met een verlegde weg waarbij dus om moest worden gereden. Het was een traject van veel meten met daarbij de vragen: linksom of rechtsom? Het bleef puzzelen het tijdens de gehele route.

En daar kwam het dan toch echt tijdens het laatste traject van de dag: Grensbenadering met een kleine extra moeilijkheidsgraad. Naast het zoeken van de goede hoofdroute moesten er ook nevenroutes worden gemaakt naar verschillende punten of pijlen. Zoals al eerder gezegd zou dit het pittige toetje worden van de dag. Al bij de eerste pijl was het even zoeken wat de goede route zou zijn. Door iets te snel lezen en niet goed te kijken heb ik hier zelf een fout gemaakt. Het was lastig te zien maar als je een omrijroute langs het water wou maken zou je een RC tegenkomen met hierbij een bord van HK. Hierdoor had ik direct de gedachte op de goede route te zitten. Echter, na aankomst bij de finish en de uitleg gezien te hebben, scheen dus dat die 'simpele' weg verderop een fietspad zou worden. Dit was te zien aan de kleur die in de legenda een fietspad aangaf. De eerste insteker was dus al binnen en dit was pas de eerste pijl. Na de hoofdroute te volgen langs de grens was het bij punt 2 ook direct weer zoeken. Moest men hier linksom of rechtsom en moest men weer tegengesteld rijden? Het maakte het er allemaal niet veel makkelijker op.
Op weg naar punt 4 was het ook weer even kijken. Ook hier als beginnend navigator toch een fout gemaakt en de verkeerde route gepakt waardoor we al 20 minuten te vroeg bij de TC aankwamen terwijl punt 4 nog te gaan was. Het was een zeer pittig traject waarbij zoals eerder vermeld het klassement gemaakt zou worden.

'De Blusser' in het centrum van Beusichem zou de laatste stop zijn van de Rally. De borrel kon zowel buiten als binnen plaatsvinden doordat het weer toch goed meezat. Er werd nog goed nagepraat, gediscussieerd met vervolgens de prijsuitreiking voor de winnaars. Hierbij wil ik nog eens de complimenten maken naar Jacqueline Zuiderwijk en Jurgen Donders die, vooral in de middag, in de Expertklasse weer fantastisch hebben gereden en de winnaars zijn geworden van deze rally. Het was een mooie dag en een goed leermoment voor vele equipes. Op naar de volgende rally!

Luuk Senden

Equipe # 30 | Jeff Senden - Luuk Senden | Alfa Romeo Giulia 1600 Super, 1969

Foto's: Niko Bloemendal