You can’t always get what you want
Of toch wel? Vandaag iets minder vroeg op want we starten “ pas” om 08:29. De eend laat ons niet in de steek en start meteen. Een lekker begin.
Nadat de nodige plichtplegingen als uitklokken en tekenen voor een aantal papieren gedaan zijn laten we Liberec snel achter ons. Via een bol-pijl de stad uit de snelweg op. Dat geeft mij wat tijd om alle administratie op orde te brengen want het bulletin van vanochtend zat vol met aanpassingen en opmerkingen. Het geeft Niko mooi de tijd even wakker te worden.
Voor de lunch staan er en aantal regularities op het programma. Een kaartfragment met een tijdtabel en een bol-pijl. Dat lijkt aan de start allemaal erg gemakkelijk maar met drie verschillende snelheden vlot achter elkaar waarbij de gemiddelden ook nog eens rond de 45-48 per uur liggen is dat het niet. De wegen zijn spekglad van de sneeuw en het ijs en ook nog eens verdomd smal zo nu en dan.
Op de weg houden en zo hard als je kan planken is mijn advies aan Niko. Ondertussen hou ik me bezig met de route omdat verkeerd rijden (en dat doen er best een hoop) funest is. Beter iets te langzaam dan verkeerd. Dat het glad is merken een hoop deelnemers. Velen gaan van de proef af en belanden in een greppel of komen iets te dicht bij een boom waarbij “ boem is ho” geldt.
De regularities gaan goed en we incasseren gewoon wat tijdstraf. Behoudend en veilig rijden is wat we het thuisfront hebben beloofd. In een greppel verlies je meer tijd dan rijdend.
Een aantal deelnemers komt vast te staan achter een deelnemer in de greppel en dat kost ze enorm veel tijd. Wij hebben mazzel want op het moment dat wij de regularity rijden is het net opgelost. Bij de lunch is heel het dorp uitgelopen en wordt er flink gelachen om de eend. Zekers als er ook allemaal volwaardige rallypaarden als Amazones en Porsches te bewonderen zijn. Wij weten beter.
Na de lunch staan er nog twee regularities en een heuse hill-climb (bij Sternberk) op het programma. Inmiddels is het donker geworden en dat maakt het allemaal wat lastig. Ook bij de hill-climb is het hele dorp uitgelopen.
De eend heeft verassend veel tractie en in een dikke 5 minuten boenderen we naar boven. Vanavond zullen we zien wat de anderen hebbe gedaan. De laatste regularity is een kaart fragment waar we 4 kerksymbolen aan moeten doen. Het intekenen was niet al te ingewikkeld maar het rijden toch des te maar. De combinatie donker, bos, ijs en sneeuw, hairpins en een kaart die niet erg nauwkeurig is maakt het een lastige proef. Ook hier riep ik al snel naar Niko; “zo hard als je vrouw het goed vindt”.
Met een bol-pijl naar het hotel in Olomouc. Moe maar zeer voldaan over de dag van vandaag. Hoe we ervoor staan? Bij het schrijven van dit stukje waren er nog geen standen. Standen die overigens vaak onderhevig zijn aan kleine aanpassingen (handmatige controles en gebruik loggers). Wat een geweldig evenement is dit! Ik ben dolblij dat Autoweek en Princenbier zo genereus zijn geweest een prijsvraag uit te schrijven en ik ben nog blijer dat ik die heb gewonnen!
Morgen weer een dag. Heelhouden en uitrijden is nog steeds het devies.
Joost en Niko
Meer belevenissen van Joost en Niko tijdens dag 4